Offline is the new luxury ' staat er op de sticker die mijn telefoonhoesje siert. Offline is hip, is hype, creëert ruimte en tijd voor de medemens - die ook eerst wat moet wegleggen - en wat dacht je van de energie die vrijkomt voor creativiteit en/of oude ambachten. Wie durft zich die ruimte nog te veroorloven
Ik wel hoor. Al is het wel weer een tegenvaller dat schrijven niet op de lijst van ambachten staat, maar wisten ze vroeger véél! Zolang het voucherpotje om te studeren leeg blijft en de stofzuiger in de kast, zolang er textiele werkvormen bestaan, zolang er mensen zijn die me nodig hebben, zolang er workshops zijn, die me een succesvolle reis naar ander werk - dat er niet is - beloven, zolang... Nou ja, wás ik maar zo wijs om al die momenten ook echt offline te zijn. Kijk naar de mier, jij luiaard. Geen schermpje en toch de hele dag druk. En dacht je dat échte schrijvers elke vijf minuten waren afgeleid, dan had jij geen boek op je nachtkastje liggen.
Iets met discipline en zo.
En ergens knaagt nog meer! Als ik offline ben, ik bedoel, écht even helemaal los van de toetsen. Dan zou ik meer tijd kunnen creëren voor mijn Schepper. Voor wie de mogelijkheid voor creativiteit in me legde, en letters en contacten. Hij hanteert geen wachttijden omdat er eerst nog iets gepost moet worden maar is vol onverdeelde aandacht. Kom daar maar es om, vandaag de dag!
Hé, kwam discipline niet van: Discipel?
Dat heeft met luxe weinig te maken.
Of wel, misschien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten