Lijdenstijd-Ontslag

Sorry, ik heb het echt geprobeerd te doorgronden maar ik snap er niks van. Hoe kunnen ministers en voetbalcoaches nou ontslagen worden als het voetvolk er een potje van maakt en er van scoren geen sprake is. Ok, soms is er een uitzondering. Wie uit welke regionen ook maar een paar bonnetjes kwijtraakt, moet het veld ruimen (en zo geschiedde, al duurde het even voor dat inzicht geboren was). Maar de rest dan?

De schrijver van het boek Spreuken (hoofdstuk 30) was lang geleden ook al de draad kwijt want hij klaagt: "Drie dingen zijn te wonderlijk voor mij. Vier dingen kan ik niet bevatten". Kan je nagaan, toen bestond voetbal nog niet eens en de Haagse bluf liet ook nog heel lang op zich wachten. Het draaide om ándere vreemde dingen maar misschien wel net zo wonderlijk als de fratsen die we hier en nu uithalen. Wie de tijd neemt om na te lezen wat er dan allemaal zo bizar was, zal zien dat ook vroeger de verkeerde mensen buitenspel stonden.

Buitenspel. Als je de coach ontslaat, moet je de vacature zelf gaan vervullen. Ben je dan gelukkig? Toen Jezus toch niet de koning bleek te worden die men verlangde, toen Hij maar geen haast maakte met het verdrijven van de vijanden, hoefde het voetvolk Hem niet meer. Maar dat was nou juist weer de bedoeling want er moest iets anders overwonnen worden dan een spel. Een streep door onze rekening en het bonnetje door de versnipperaar. Er zijn wel meer dan drie of vier dingen te wonderlijk...

Lijdenstijd - Ontspoord

In Aleppo rijdt sinds een week het treinverkeer weer. Voorzichtig en alsof eigenlijk amper te geloven is dat het mag, gaat het door de kapotgeschoten wijken. Wat op dood spoor kwam door jarenlange oorlog is nu voorbeeld van een glimpje hoop voor alles wat eeuwig uitgerangeerd lijkt te zijn...

Een andere trein, maar dan een kilometer bij mijn toetsenbord vandaan, ontspoorde een paar maanden geleden ten gevolge van een aanrijding. Slechts een incident in veilig gebied maar met veel impact voor direct betrokkenen. Daarna brak de pleuris uit. De lawaaisaus over de schuldvraag die over het gebeuren werd gegoten, deed denken aan een zekere staat van beleg. Na drie dagen was het ontspoorde treinstel weer uit de rails gelicht en afgevoerd. We konden weer door met ons allen en alleen de noodweg langs het spoor herinnert nog aan het voorval en direct gevolg van wellesnieteswiezaldatbetalen.nl

De meeste oorlogen zijn niet in drie dagen bedwongen. Uitgerangeerd zijn neemt meestal ook langere tijd maar als ik bedenk en geloof dat Jezus de rekening betaald heeft en na drie keer vierentwintig uren uit die ellende herrees, kan ik weer door! Op het goede en enig begaanbare spoor en zonder gesteggel over oorzaak en gevolg. Voorzichtig, omdat eigenlijk amper te geloven is dat het mag...

Lijdenstijd -Stem

Wie woestijnervaringen heeft, zal daar de gang naar de stembus niet in onderbrengen. Ik lees in de Bijbel van het volk Israël tijdens hun lange reis door de woestijn. Een hele poos plus veertig jaar daar bovenop. Zij kenden dan weer geen verkiezingsdag maar moesten wel dag aan dag beslissen wie ze zouden vertrouwen. En dat onder omstandigheden die we nu louterende processen noemen en die we soms vrijwillig ondergaan. Is vasten ook een woestijnervaring?

Ook Jezus werd voor dilemma's gesteld. En wat was de plek van actie? De woestijn en dan - inderdaad - ook nog na dagenlang geen eten en drinken. Hoe zou dat ons vergaan? Ik maak me geen illusies. Hij wist wat er gebeuren zou, als Hij Vaders plan zou blijven volgen. "Ben je gek" zei de verleider die naast Hem stond. "Is het je dát allemaal waard? Geef maar aan mij de hele zwik. De aarde en haar volheid en oh ja, voorál de mensen die er op wonen. Ze zijn praktisch al van mij. Je hoeft maar één keertje voor me te buigen..."
Dat er leven is ná de woestijn, hebben we te danken aan die ene allerbeste beslissing, die gemaakt werd op grond van Vaders eigen woorden. Vol van beloftes voor degenen die Hem willen volgen in - bijvoorbeeld - keuzes met betrekking tot liefde voor God en de naaste. Handen af van elkaar!

 En van hulpverleners.
 Maar dat was vroeger geen issue.

Ik sta in het stemhokje. Mijn maag knort. Mijn hoofd is licht. In vasten ben ik niet zo heel erg geoefend. Wat voor lekkers wordt me allemaal beloofd? Meer of minder pensioen, gratis naar de dokter? Een groene woestijn waar de leeuw en het lam samen weiden? Ik heb de Bijbel niet meegenomen als kieswijzer want er staat niks in over stemhokjes en rode potloden. Wel is er een stem die appèl doet op mijn geweten...

Lijdenstijd - Drammen

We zeuren wat af in deze wereld en zijn met ons allen lid van een zure niet snel tevreden te stellen familie, Turkije dramt. Vrouwen kunnen het ook goed (maar dat kan natuurlijk nooit de reden zijn waarom vandaag vrouwendag op de kalender staat). Mensen die subsidies willen, zijn er toe geneigd en sinds het detecteren van paaseitjes, zeuren de kinderen (ze hebben beslist radar!) ons het hoofd van de romp want twee stuks per dag zijn belachelijk. Oh ja, mensen die bidden, kunnen er ook wat van. Vandaag is het ook biddag, wist je dat?

'Bidden is wat anders dan claimen' las ik afgelopen weekend met het schaamrood op de kaken. Het stond in de krant, die ik na het nuttigen van het artikel maar snel dicht ritselde. Bidden lijkt soms meer op hysterisch hameren! En daarna vallen mokkende stiltes. Ken je dat, die overtuiging dat je zelf weet wat het beste is? En waarom vond God dat dan niet?  Of we vertellen aan Hem wat Hij zoal met ons leven wil. Voor het geval Hij het even vergeten was. Wat weten we van Zijn plan, als ons van alles overkomt? Als er vervolgens geen aanwijsbare wonderen uit de hemel vallen? Als we het moeten loslaten (dank U voor de zegening van berusting) Deal with it! Liever dat borduurwerk als voorbeeld? Volg het paarse draadje, als het tenminste niet is vastgeknoopt met of weggewerkt achter het zwarte kruissteekje links achterin maar vergis je niet in die oranje stippeltjes er tussendoor.... We vinden het soms allemaal zo niet efficiënt. Niet iedereen beheerst de kunst van het wachten en volhardend dóórbidden. Stop je ermee? Met wat voor perspectief?

Jezus bad ook. In de hof van Gethsémané. En ook nog in zijn eentje want de gebedsgroep rondom hem was in slaap gevallen. Nu ging het alleen nog tussen de Vader en hemzelf. Het vragen werd zweten en kronkelen. De beker van het lijden moest worden leeggedronken tot aan de laatste druppel. Smeken en huilen. Drammen was er niet bij (terwijl Vaders plan hem bekend was). Afhaken ook niet, trouwens.

Lijdenstijd.- op rantsoen (geen tussendoortjes=vasten).

'Gedenk, mens, dat je van stof bent en tot stof zal weerkeren'.

Hadden wij eeuwen eerder geleefd dan waren wij in zak en as (boetekleed) voor de priester verschenen op aswoensdag. Dan hadden wij een kruisje van as op ons voorhoofd gekregen en werd ons gezegd, te bedenken dat we sterfelijk zijn want hoeveel we ook kunnen, er kómt een tijd dat we niet meer op onszelf lijken. Oh, je kan je kop in het zand steken maar als je denkt dat dát er beter uitziet... 

In de afgelopen week werden we in gelegenheid gesteld om alsnog dat kruisje te komen halen. Het hoeft niet! Zonder gedoe mag en geldt het allemaal ook. Toch vond ik het jammer dat bezigheden elders mij verhinderden naar de Vesper te gaan waar die speciale as verkrijgbaar was want alle kleine beetjes besef kunnen helpen. In documenten die er over geschreven zijn, lees ik dat die as oorspronkelijk afkomstig is van overgebleven gewijde palmtakken van het vorige jaar, die verbrand worden. Er zit een hoop symboliek in, die we als gelovigen misschien uit het oog verloren zijn en een stukje achtergrondinformatie kan vast geen kwaad, want waar doen die palmtakken aan denken? Palmzondag! De dag waarop we denken aan: 'Hosanna, de koning komt!' Op een ezel, met een zwaar hart, toegejuicht en toegewuifd met palmtakken reed Jezus een dikke tweeduizend jaar geleden Jeruzalem binnen. Hij wist dat de lucht binnen een paar dagen vol zou zijn met hysterisch geschreeuw: 'Kruisig Hem'!  En dat gebeurde. En daarna lagen er stapels witte kleren klaar voor de mensen die buigen voor die boodschap. Het boetekleed mag worden ingeleverd en we zijn schoongewassen omdat Hij onderdook in de ashopen waarop wij zaten...

Tussendoortje (25)

Doe je ogen dicht en proef iets zoets, iets zuurs, iets zouts. Of nee, doe maar iets bitters deze keer...
Hebbes?
Hoe erg is het? Tandartssmaakje? Of bitter xxl?
Dan heb je vast een nare ervaring op de arbeidsmarkt achter de rug.

Ervan uitgaande dat elke smaak zijn gradaties kent, wil ik niet pretenderen dat mijn papillen het meest te verduren hebben gehad. Iets kan altijd erger. Band lek, bus foetsie, trein ontspoord en op tijd moeten komen? Om van te ijzen. Werkloos raken? Doffe ellende. Maar gelukkig, daar gloort altijd nog met het hoopstation uwv een beetje licht aan de horizon. Ze delen allerlei lekkers uit: "U mag naar een pittige workshop. Ik heb een sappige vacature in Venlo voor u. Doet u nog even een vette webinar over cv-verbetering" Jammie, dat soort heerlijkheden sla je toch niet af?  En hoewel dit brokje lettergal alwéér niet over eten gaat, snap je inmiddels allang, dat men daar bij het werkbedrijf dus ook aan smaakjes doet. Totdat er eentje ineens niet meer op voorraad ligt. Dat was nou net de sensatie van de voucher die mij in staat zou stellen om mij beter voor te sorteren op de arbeidsmarkt...
"Mevrouw, dit is een bittere pil!"  (zie je wel, de werkcoach snapte het ook) "Wij moeten dit met het schaamrood op de kaken onze cliënten meedelen en snappen doen we het evenmin als u"

Maar hé, je werd toch getest!?
Oh ja, gelukkig, en aan de hand daarvan zou het studieprofiel worden opgemaakt. Wel weer verdrietig dat die testdatum vierentwintig uur later is dan de allerlaatste aanvraagmogelijkheid voor die studiebon, dan mis ik toch eigenlijk liever gewoon eens de bus.
En dus...

...schrijf je als would-be-auteur een klein geniepig stukje op het contactformulier van het ministerie van Sociale zaken en Werkgelegenheid. Er moesten heel wat schermen doorgeploegd worden om het kwijt te kunnen maar het antwoord dat ik kreeg "We hebben uw mening doorgestuurd naar het ministerie. Wanneer het ministerie aanvullende informatie wenst, zal het ministerie contact met u opnemen" (tjonge, zo'n ministerie toch) geeft een heel klein beetje hoop op een zoete afloop...

Wie gaat er na vijftien maart eigenlijk over de bonnenboekjes?