In Aleppo rijdt sinds een week het treinverkeer weer. Voorzichtig en alsof eigenlijk amper te geloven is dat het mag, gaat het door de kapotgeschoten wijken. Wat op dood spoor kwam door jarenlange oorlog is nu voorbeeld van een glimpje hoop voor alles wat eeuwig uitgerangeerd lijkt te zijn...
Een andere trein, maar dan een kilometer bij mijn toetsenbord vandaan, ontspoorde een paar maanden geleden ten gevolge van een aanrijding. Slechts een incident in veilig gebied maar met veel impact voor direct betrokkenen. Daarna brak de pleuris uit. De lawaaisaus over de schuldvraag die over het gebeuren werd gegoten, deed denken aan een zekere staat van beleg. Na drie dagen was het ontspoorde treinstel weer uit de rails gelicht en afgevoerd. We konden weer door met ons allen en alleen de noodweg langs het spoor herinnert nog aan het voorval en direct gevolg van wellesnieteswiezaldatbetalen.nl
De meeste oorlogen zijn niet in drie dagen bedwongen. Uitgerangeerd zijn neemt meestal ook langere tijd maar als ik bedenk en geloof dat Jezus de rekening betaald heeft en na drie keer vierentwintig uren uit die ellende herrees, kan ik weer door! Op het goede en enig begaanbare spoor en zonder gesteggel over oorzaak en gevolg. Voorzichtig, omdat eigenlijk amper te geloven is dat het mag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten