tussendoortje (20)

Gisteren preekte de dominee over klagen. Dat is van alle tijden en we gaan over het algemeen  - want het is uiteraard altijd een ander, die miept - de grootste zemelaars het liefst uit de weg. Dat is nou weer jammer maar wel begrijpelijk. Als rasechte Nederlanders en/of gereformeerden hebben we vroeger geleerd dat klagen niet helpt, klagen ondankbaar is en klagen rijmt op dragen en vragen (om kracht).  Dit is een vrije vertaling van een heel klein stukje preek en dan ook nog zonder uitwerking. Maar ook, blijde boodschap, werd ons verkondigd dat zuchten en steunen ons meer mens maakt. Ook op geloofsgebied als uiting van afhankelijkheid en getuigend van een levende relatie tot Degene die luistert. Zeur maar raak.

Nou, dat is spek voor mijn bek. Hebt u even? Natuurlijk is er eigenlijk niks te mekkeren maar ik heb onlangs gelezen dat de 'emotie-eter' niet bestaat. Shocking! Ja, zeg nou zelf! Onthutsend genoeg om een halve week door van slag te zijn, niet? De voedingswereld orakelde over het tegendeel, een hele tijd geleden, waarop de halve Nederlandse bevolking zonden ging bekennen op dat gebied. Wat een bevrijding, wat een opluchting. We gaven het een plekje voor een sneller acceptatieproces, ontleenden de schuld aan de genen en ratsten nog een zak chips van de plank om van de schrik te bekomen. Oh, en we gingen vér! We gaven zelfs dingen toe die er niet zoveel mee te maken hadden en de industrie lachte in het vuistje want de gevolgen waren groot. Er werd tegen de klippen op verdiend om ons door middel van goeroes en zelfhulpboeken te laten geloven dat emoties er nou eenmaal om vragen om erkend, beloond en teder omhelsd te worden. Het is allemaal niet waar! Het ís even slikken. Waar is de chocola? Ok, duidelijk. Ik ben een slappeling volgens de nieuwste - niet zo blijde - boodschap Na duchtig zelfonderzoek kocht ik nota bene ooit een boekje over gehoorzaamheid. Ergens moet ik het al hebben vermoed, dat het allemaal weer mijn eigen schuld zou zijn. Grimmig kijk ik rond. Waar is het geschrift? In de kachel ermee! Oh nee, hoeft niet meer want in een vlaag van woede heb ik het al eens door midden gescheurd.

Maar hoe nu verder? Als ik wil snaaien ten gevolge van hevige treurnis, ben ik dus gewoon alleen maar zwak en dom bezig. Dat lukt ook prima zonder verdriet of andere gemoedstoestand. Alle bekentenissen moeten worden herverdeeld. Not my cup of tea. Kan ook mijn nood gaan klagen want ja, het is een kruis.
Zeg dat wel!
En niks om mij achter te verschuilen.
Of het zou achter dat ándere kruis moeten zijn.
De slagschaduw ervan is breder dan ik zelf.
En dan weer door. Kop d'r voor!

Tussendoortje (19)

Binnenkort onderga ik een competentietest. Vaardigheden ontdekken, je weet wel. Nou, lekker op tijd mee op je zevenenveertigste. Maar ja, het moet van werkplein.nl, het vroegere arbeidsbureau. Elke dag dat ik namelijk werkloos ouder zit te worden is een nutteloze dag. Slecht voor de economie. Slecht voor mijn zelfbeeld. Tot voor kort had ik daar helemaal niet zoveel last van maar nu begint er zomaar iets te kriebelen want ja, de sollicitatierondes hebben inderdaad tot nu toe nog niets opgeleverd. Zie mij klooien met vacatures en bedankmails...

En daarom die test. met omscholing in het vooruitzicht. Een gewaarschuwd mens telt voor twee dus ik ben hier en daar al wezen speuren naar dergelijke vragensessies, om er een beetje in te komen. Ze vallen me niet mee want sommige vragen suggereren tegenstrijdigheden die ik niet kan vinden. En waaruit ik toch kiezen moet. "Handelt u vanuit het hoofd of het hart?" Tja, in wat voor situatie bedoelt u? "Kunt u mensen aansturen, overtuigen, stimuleren enzovoorts?"  Vast! Maar dan vooral in de huiselijke kring en dan nog maar half, wat dus niets wil zeggen over eventuele capaciteiten buitenshuis. Leuk man, zo'n test.
Woonde ik maar in Amerika. Daar heeft de nieuwste president kortgeleden gebruld - let vooral op de beweging van zijn rechterhand - dat hij de beste banenmaker is die God geschapen heeft. Voor zover ik de Bijbel ken, heb ik die specifieke ambitie van de Schepper nooit ontdekt. "Laat ons mensen maken naar ons evenbeeld" klinkt wel even anders. Heeft de USA-leider misschien een andere god in dienst genomen? Eén die hij in zijn zak kon steken? Eén die het bij voorbaat helemaal met de nieuwe wereldleider eens was toen hij (I say, make America great again! Its true) het had over 'eigen volk eerst'? Eerlijk is eerlijk, dat klinkt ons dan wel weer bekend in de oren en helaas levert het voor mij niets op. Ach, ik wíl ook helemaal niet zo'n eind reizen voor mijn werk. Assen was al een onoverkomelijkheid toen het postcircus moest verkassen. Het feestje van Amerika's 45e president werd trouwens veel minder druk bezocht als bijvoorbeeld bij zijn voorganger. Ergens anders hielden goed gemutste dames een bordje omhoog omdat ze er ook al geen fiducie in hadden...
Not my president!


Een test dus. Om het etiket van nutteloosheid te bestrijden, dat me tegen wil en dank is opgeplakt. Wie weet komen er onvermoede of begraven talenten bovendrijven en is er nog hoop voor mij. Ik pak mijn kans. Maar nooit met de gedachte dat het zonder dat nutteloos is.
Daar denkt mijn Maker heel anders over!

Tussendoortje (18)

Zuur hapje?
Het sneeuwt alweer. Wilden we dat weten? Zo nee, dan valt het niet mee om die berichtgeving te ontduiken want we maken onszelf en anderen er op attent via alle sociale kanalen. Iedere fb-adept slaat een blik op zijn scherm en daarna uit het raam. "Check, Oh ja, sneeuwvlokken. "Oh, en hier ook, en in ... en ... Oh, nou is het alweer gesmolten..." In Griekenland is er ook een vracht gevallen. Geen natte prut zoals hier maar het serieuze werk. En daar had niemand 'verlet om'. Zo zeggen ze dat in Groningen en het betekent dat ze er liever geen witte wade hadden gehad want nou zitten al die vluchtelingen met blote voeten in badslippers gestoken, nog meer in de kou dan anders. Dat is ver van ons bed, ja. Misschien ooit met een luxe vakantietrip daarheen getogen? Dat moet heerlijk zijn geweest. Bijna net zo fijn als het zitje bij de kachel in eigen huis op dit moment. Krant opengeslagen bij nare berichten uit die verre oorden. Daar word je wel onrustig van, trouwens. Ook als je nooit verder dan Zwitserland geweest bent (heel sneu). Dan kan je wel gaan wijzen naar alle andere verwende vakantiegangers maar dat helpt ook al niet. Sommigen vinden, zo lees ik, het vooral de zaak van Griekenland zelf. Niet fair natuurlijk Wat moet je als failliet aanspoelland dat ook niet gevraagd heeft om al die mensen? Amnesty International heeft een petitiemogelijkheid geschept om er tegen te ageren. Dat is het minste wat je kan doen. Leg die krant, die je morele kompas wil zijn, maar even weg en vertel de wereldleiders en de rest van de mensheid dat de ellende daar in Griekenland ons allemaal aangaat. Vertel dát maar door. Liken mag ook nog! Geen verlet om? Daar vraagt toch niemand naar?

Tussendoortje (17)

We moeten met ons allen op vakantie, vaker de hond uitlaten, schoonmaken, sowieso  meer bewegen, op bootcamp, nee, aan de onlinedetox. Aan het opruimen ook want het nieuwe jaar is begonnen en een nieuw jaar wil dat nou eenmaal. Sorry, ik heb het ook niet bedacht. Deze eisen rollen uit de tv en de bladen naar ons toe. Daarom heb ik de allerhande met alle vreselijk lekkere zoete vette heerlijkheden van vorige maand naar de papierbak in de garage gebracht en het no-nonsensexemplaar van nu ter inzage gelegd op de tafel. "Kijk, lievelingen thuis" betekent dat, "We gaan nu weer normaal doen. En normaal betekent worteltjes in plaats van chips en donkerbruin brood en smoothies van spinazie met een gulpje cranberrysap en..." Nou ja, het blad ligt dus nog dichtgeslagen want heeft het wel zin? En moet het niet uit de mens zelf komen? Wat nu? Ik pak die strenge allerhande nog maar eens en lees met aandacht over knolselderij en zo want de recepten beter lezen, resulteert in begrijpen en vooral in zelf doen. Ik ben alleen niet zo'n keukenprinses en hou van strak en raak omdat ik al dat heerlijke gezonde voedsel uiteindelijk toch in mijn eentje moet opeten. Want ja... De linzen en vette vis zijn duidelijk geen partij naast chips en zo. "En bovendien is het nog vakantie, mam!" We roepen wel van alles over gezond tot en met onze geest maar het vlees is zwak. Zojuist kon ik een lapje gerookte zalm niet misstaan. Vis is gezond, niewaar? Dat deed ik, staande bij de koelkast en natuurlijk helemaal verkeerd want natuurlijk was het product een goede keuze, ik had het alleen op een bordje moeten leggen en er in alle rust bij moeten gaan zitten. Heel mindfull en bij elke centimeter zalm een tevreden gedachte. Gelukkig zitten we nog maar aan het begin van het jaar. Ik kan mijn eigen gedrag nog makkelijk corrigeren en zo het nieuwe jaar nog redden.  Mocht iemand met me mee willen doen, ben je van harte welkom. Het gaat niet om calorietjes tellen of alles light. Het gaat om bedachtzaam en gezond. Want we moeten al zoveel. We moeten op vakantie, vaker de hond uitlaten  en niet alleen dat laffe ommetje van vijftig meter (ook als je er niet eentje hebt?) We moeten schoonmaken enzovoorts. Als we maar veel meer bewegen. Stel je voor dat ik ook nog met goede voornemens was begonnen. Ik nip van een glaasje witte wijn (Het is weekend én nog vakantie!)  Proost! Op een jaar vol verstandige keuzes en ook nog met aandacht. Lust je nog peultjes?