Maandag:
Er was eens een vogelnest, bevolkt door een groot gezin kwetteraars. Vader en moeder vogel vlogen zich het heen en weer om vier snaveltjes te vullen. Het grut groeide en het nest werd uitgebouwd. Vadervogel mocht dan ergens anders zijn werkzaamheden hebben, hij had onvermoede bouwtalenten en weldra kon men zich wat ruimer bewegen. Toch begon het oudste vogelkind wat uitvliegneigingen te krijgen. De ouders hadden al lang begrepen dat zoiets niet tegen te houden is. "Ok kind, breek je vleugels niet en zoek een goed nest" tjilpten zij. En stiekem voelde het wel lekker. Eén opvreter minder en niet zoveel vleugelgewoel om hen heen. Alle gezinsleden werden opnieuw verdeeld over de ruimtes in het nest. Oudste had bagage voor het leven meegekregen en werd bij deze een nestvlieder...
Dinsdag:
De jaren verstreken. Af en toe streek er een postduif langs met berichten over het vogeltje dat nooit uit de gedachten was van zijn pa en moe. Spannende dingen, Teveel-van-het-goede-dingen, studiedingen en, oh ja, wat ze liever niet hoorden: Ik-moet-eigenlijk-een-ander-nest-zoeken-maar-dat-heeft-vast-de-tijd-nog-wel-dingen. Dan weer bleef het stil. Het ouder vogelpaar had nog wel andere dingen aan het hoofd ook. Er waren immers nog drie snavels overgebleven. Daar kwam van alles aan onzin uit maar evengoed moesten ze gevuld blijven. Ineens sloeg het studievogeltje alarm: "Tjilptjilp, ik moet er uit, tjilptjilp, en ik heb nog niets anders, tjilptjilp, een grote nestenbeheerder is binnengedrongen en zei dat het verhuistijd werd. Tjilptjilp, volgens de vleugelpolitie was het een civiel dingetje waar de sterke vlerk der wet de vleugels niet aan wilde branden maar ik maakte hen duidelijk dat het nestvredebreuk was. Toch moet ik vertrekken. Tjilptjilphelp!"
Woensdag:
Vader vogel zuchtte diep, zag dat het geen zin had om ertegenin te vliegen en haakte een aanhanger achter zich. Moeder vogel had iets meer ruimte nodig om haar ongenoegen te ventileren. Ze vloog van ellende tegen alle nestwanden op. Pisnijdig was ze. En poeplink ook nog. "Tjilp! Nestvlieder, welja, tjilp, totdat hij geen kant meer opkan. En ons dan weer voor het blok-ei zetten. Eitje! Voor hém dan! Tjilp! Het gaat niet gebeuren! Daarna bleef het even stil, tijd voor bezinning. De conclusie luidde: "Maar een nestenmelker die zomaar mijn zoon zijn nest bevliegt, nee, dat kan ook niet. Alleen, ik heb geen plek - tjilp - meer voor hem! En voor al die spullen. Tjilptjilp, Ik. Wil. Het. Niet. Tjilp!!!" Ze was bepaald niet het zonnetje in het nest. Ze tjilpte alle buurvrouwen en vriendinnen haar nood. Op hun beurt schetterden die met haar mee om meeleven te betuigen. De zusjes en het broertje zaten in een hoekje te sidderen. "Maar mama, het is toch je eigen broedsel"
Moeder vogel hernam zich, schudde haar veren en maakte ergens in het achterstuk van het nest een plekje vrij. Daarna zocht ze een extra lekker wormpje om haar oudste mee te verrassen bij het diner...
Donderdag:
En zo gebeurde het, dat de nestvlieder weer een nestbewoner werd. Hij nam genoegen met elk klein pitje dat overschoot, deed de boodschappen, stofzuigde het hele nest - in moedervogels dromen - en strooide de vogelbewoning vol spullen die hij zelf voorlopig niet meer terug kon vinden, waardoor hij uren rondliep als voor de helft gevederd. Als het een mens was geweest, hadden de huisgenoten gezegd: "Trek verdorie eens iets aan!" In de avond vloog hij voor een korte vlucht uit, met zijn moeder, om op zoek te gaan naar een volgend nest. Na het betjilpen van één en ander kon hij haar melden dat het thuisnestelen een kwestie van tijdelijke aard zou worden. Moeder vogel zuchtte en berustte.
Wat kon ze anders? Ze zocht haar troost bij het toetsenbord. Ze trippelde daar met een rotgang overheen en het scherm voor haar raakte gevuld met nieuwe letters voor haar blog.
Vrijdag:
Het was vol in het nest. Zowel met een hoop herrie als met spullen. Toch... Moeder vogel merkte dat het er niet ongezelliger van geworden was. Dat erkende ze grif. De studievogel sliep trouwens ook nog geregeld bij klasgenoten. Zelf moest ze nog één en ander voorbereiden op de pc. Want dat kunnen fantasievogels nou eenmaal. De volgende dag zou ze een presentatie houden van haar nieuwste letterverzameling die gebundeld was. Er moest nog een hele hoop gebeuren. En wat dacht je van fourageren, opruimen, dweilen enzovoorts...?
Zaterdag:
In het nest staat nu bij de eettafel een bed. "Als je niet in die richting kijkt, is het er niet." denkt moedervogel, waarmee ze bewijst verre familie te zijn voor het gevederde volk dat de snavel bij problemen de grond in steekt. Een les biologie leert ons echter, dat dit is om af te koelen en niet om struisvogelpolitiek te bedrijven (bewijs gevlogen!).Dat doen mensen vele malen beter. Whats in a bird? Een beetje afkoeling kan moedervogel ook wel gebruiken na deze week. Ze is net weer thuis van haar presentatie. Ze heeft heerlijk van zich afgeschetterd en getjilpt en haar toetsenbordje mishandeld. Ze kan er weer helemaal tegen want ze is haar ei kwijt. Ging dat even vliegensvlug! Tjilp!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten