Maandag:
Stuk in de krant over heel veel stappen tussen krenking en vergeving. Het artikel is geschreven door een oud-lid van de Hoge Raad (dat schrijf je met hoofdletters). Hij zegt dingen als: "Vergeving mag dan een weldaad zijn en zal absoluut alle partijen lucht geven, er wordt vaak te vroeg zand over iets gegooid wat nog om uitleg vroeg. Hoe pijnlijk ook, er bestaat ook zoiets als erkenning en genoegdoening. Dat kan soms weldadiger zijn voor het maaien van het spanningsveld als direct vergeven en vergeten, uithuilen en opnieuw beginnen."
Het krantenartikel komt tot ons in de lijdenstijd. De periode waarin het gaat over verlorenheid en verzoening. Wat mogen we veel leren van Jezus Christus (alweer hoofdletters, inderdaad)
Vergeven zat hem in het bloed.
Dinsdag:
Tja, als je zo diep afsteekt op maandag, waar blijf je dan op de volgende dag en die daarna en nog verdere dagen in de week? We maken er met elkaar een bende van en vullen zo samen de nieuwsbulletins. En ik heb niemand beloofd dat ik het gezellig zou houden. Dat is niet te doen soms.
Een kamerlid met - blijkbaar - antieke beginselen is voornemens om subsidie aan te vragen voor relatiebehoud en tegen de zwoele stem die in reclameboodschappen vertelt, dat we naast onze eigen partner iets spannends verdienen. Dan weet je tenminste zeker wat je verknoeit wanneer je je stort in de armen van second loves. Ik lees de fora die erover fulmineren en zie dat de honden er geen brood van lusten. Is zo'n viervoeter dan toch echt trouwer dan de mens...?
De zon is steeds steviger gaan stralen. Niets nieuws onder de zon. Opkomen en dalen, over alles wat er op de wereld gebeurt. Een Godswonder, dát wel!
Woensdag:
Dag van de verkiezingen, van debatten, van - wederom - een stralende zon. Dag ook van een heerlijke fietstocht op de elektrisch ondersteunde tweewieler. Het kon niet op! En toen ik thuiskwam bleek dat het stekkertje, dat dient om de ebike op te laden, bij het ontkoppelen in een emmer water terecht was gekomen. Niet gezien. En er staat NOOIT een emmer water in de garage. Had een mooie fik kunnen worden. Het water is er warm van geworden. Ik ook. Trillend op mijn benen biecht ik mijn blunder op. Hilariteit. Ik baal als een stekker.
Donderdag:
De achterkamer vertoont een permanente studentikoze woonstijl. De eettafel verdwijnt voor meer dan de helft onder kleren en een laptop. De rolgordijnen zijn dicht. De student die hiervoor verantwoordelijk is, weet blijkbaar niet dat er daglicht verkrijgbaar is achter dat gordijn. Hij zit aan de tafel en rammelt op zijn toetsenbord. Dat geeft een gevoel van verbinding. Dan ik ook maar. Samen rammelen we heel wat uren stuk, al wil ik eigenlijk naar buiten. De letters wegen zwaarder dan het te vegen terras. Op dat moment tenminste. In de middag maak ik een tocht door de tuin met de bezem, voegenkrabber en de groene container. Ik dacht dat ik op 01-01-2015 had gezegd dat ALLE vuurwerkbende opgeruimd moest zijn. Ik had het moeten controleren maar het was zo koud. Ter plekke dus een afvalscheidingscursus voor de jongste. Het boeit hem weinig. How can?
Vrijdag:
Hoera! Eerste voorleesochtend is geboekt. Vulling voor vrouwenbijeenkomsten in de vorm van voorlezen en napraten. Hopelijk blijft het daar niet bij. Intussen is dit al de zevende week van het bloggen-nieuwe stijl. Het houdt de vaart en regelmaat in het schrijven.
Nog nieuws uit het vogelnest? Alweer een vogel met uitvliegplannen. Het ene pakket na het andere komt binnendruppelen. Pannen, schoonmaakgerei en de eerste eigen was naast die van ons. Allemaal nieuw textiel wappert er aan de zwaar beproefde waslijn. Ik krijg zo zelf ook zin in nestelspullen maar we hébben al zoveel. En het is nog lang niet tot op de draad versleten. Daar is het wachten op, Later zal blijken dat de uitvliegsessie moet worden afgebroken. Het te betrekken nieuwe nest bevat niet te betjilpen gebreken...
Vogeltje, wat zong je vroeg!
Zaterdag:
Omdat 'NL-doet' en 'Winsum-schoon' de handen in elkaar hebben geslagen, loop ik prullen te prikken uit de plantsoenen. Samen met een naamgenote die dit al eens eerder heeft gedaan, snor ik elk plastic dopje op en samen ontwikkelen we radar voor lunchzakjes die langs de sloot zijn gegooid. En wat dacht je van chipszakken, chocoladewikkels of drinkblikjes waar extra power@vloeibare vorm in gezeten heeft? Een campagne voor gezond eetgedrag kan hier niet tegenop. Vastbinden op een stoel wil misschien nog helpen maar dat wordt niet gesubsidieerd. Mijn mooie knijpinstrument pakt een leeg sigarettenpakje op. Drie keer valt het vod weer terug maar ik ben intussen zo fanatiek dat het na drie pogingen terecht komt in de vuilniszak. Naast een blokkwast, een vuuraansteker, handschoen, bierflesje en...
Een koffiemokje! Volledig gaaf. Waarom zou je het in de struiken gooien? Er staat nog wat op ook: "Life is beautiful."
Zeg dat wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten