Weeksels 24 t/m 29 augustus

Maandag:
Prinses Amalia heeft vandaag haar eerste gymnasiumdag. Vader Willem filmt haar uittocht op de fiets richting einde oprijlaan. Op de achtergrond hoor ik gekraak. Slecht gesmeerde fietsketting of de knoop in zijn maag vanwege de zenuwen. Dochtertje mag dan regelmatig links en rechts beschermd worden, de bedoeling is dat ze een zo normaal mogelijk en vooral privé/schoolleven gaat krijgen. Dat gunnen de meeste mensen haar ook wel, denk ik. Wat groeit er uit deze puber? Gaat ze de veranderingen aankunnen of is elke roosterwijziging van haar leven een extra hobbel? Vanmorgen keek ik mijn eigen brugger na. Onze oprijlaan is iets korter dan die in Wassenaar, zijn aftocht niet te filmen. Ik zou niet durven.

Dinsdag:
"Ouders van studerende kinderen worstelen met de vraag of ze financieel extra moeten bijspringen voor de studie van de kinderen" zegt de nieuwslezer. Zie ik nou een minzaam lachje om zijn mond? De voice-over die uitlegt dat je als jongere ook thuis kunt blijven wonen of meer gaan werken klinkt neutraal maar de échte luisteraar haalt ook daar het verholen leedvermaak wel uit. Eerlijk gezegd worstelden wij helemaal niet! Maar dat moet wel, blijkbaar. Wel fijn dat je hard studerende spruit een brief krijgt waarin staat dat hij voor extra's  bij paps en mams moet zijn. Er zijn zomaar heel veel extra's nodig vanaf het moment dat zo'n brief binnenrolt. Ook de hoogte van het rederlijkerwijs te verwachten bedrag wordt er in vermeld. 'Kan ik mijn eigen broek ophouden?' wordt: "Kan ik ff vangen?" Wij zijn bang dat we een bodemloze put moeten vullen want des kinderen definities van primaire levensbehoeften zijn ons vreemd, dus: "Ja hoor. Hou je handen maar op. Hier heb je een appel en hier een ei! Nog een doosje paracetamol, hagelslag, toiletpapier, bandenplakspul inclusief schriftelijke plakcursus, whatever you need"

"Mam!
De pasta is op.
Waar is mijn shirt?
Hier ligt stof
Je preekt zo!
Mag ik geld voor een zak snoep?
...."

Gisteren begon het schuldgevoel al te knagen natuurlijk omdat wij niet worstelen met het worstelen wat betreft oeverloze schenkingen aan studerende kinderen. Het doet mij zoeken naar een testje om te kijken of ik nog aan de goede kant van verantwoord ouderschap sta. Facebook levert elke dag meer vragenrondes dan een mens aankan. "Ben jij nou echt een goede moeder?" vraagt men zich af. Ok, nu zullen we het weten. Start de test. Oh, nee, doe maar niet. Een snelle klikronde leert mij dat de vragen absoluut eenzijdig gesteld zijn. De antwoorden die je kan geven, nog beroerder. En je mag niet eens een paar opties meer kiezen. Het is óf een goede ontplooiing óf waarden en normen. Over hoeveel kinderen je hebt. Is dat een graadmeter? Of je wilt dat ze een goeie baan krijgen OF liefdevolle mensen worden? Waarom dat tegen elkaar afzetten als tegenstrijdigheid? Hier een dijenkletser: Hoe jong je zelf was toen de eerste zich aandiende? Een open deur natuurlijk. Deze dan: Ga je je te buiten aan liefdevolle daden?  Ik heb hen lief en leef met hen. Maar dat staat er natuurlijk weer niet bij. Dan maar nieuwe pot pasta halen en de was ophangen. Hola, dat hoort onder huishouding. Right! Ik heb altijd geleerd dat je het ene goed doet, wanneer je ook het andere niet nalaat. Niet dat dát altijd synchroon loopt maar het leven is nou eenmaal één grote test.

Woensdag:
Omdat mijn lief jarig is, komt er vandaag natuurlijk weinig van letterwerk. De verzameling door elkaar sjouwende gedachten die inspiratie genoemd willen worden, moet zich gedeisd houden omdat er taart wordt gekocht en hapjes gewrocht. En als we het spul dronken, ontkurkten we ook nog een champagnefles. De tijd die vrijkomt door het ontbreken van bubbels, benut ik om even een paar leestekens te wijden aan de jarige job. Fietsen en rennen. Werken en taxirijden. Trucks wassen en alle computerproblemen oplossen. What you see is what I get! Als je dat maar weet! Gefeliciteerd! En proost! Maakt niet uit wat er in je glas zit.

Donderdag:
Daags na een verjaardag is het puinruimen geblazen. En we zijn niet eens van die woeste vierders met het huis op de kop en zo. Eigenlijk ligt het meer aan achterstanden van de wasverwerking, sanitairglans en stof in de hoekjes. Bleef het daar liggen, dan kneep ik rustig een oog dicht en zonder gewetensbezwaren ook wel twee maar ik was direct genezen na een koffiekwek met een geliefde vriendin. Het rook bij haar naar groene zeep en dat wilde ik ook! Even om me heen strooien bleek niet afdoende dus na een korte sessie zelftucht en een langere sessie met opgestroopte mouwen blinkt alles weer. Nou nog een textielwasje draaien en ook nog ééntje met lettertjes. Dat maakt een tevreden mens van mij.

Vrijdag:
Mocht ik ooit zat van de was en van mijn toetsenbord zijn en het is wederzijds, dan kan ik altijd nog overwegen om schaapherder te worden. Tegenwoordig trek je daar niet alleen een parka, baard en set gebreide sokken aan met stoere laarzen eroverheen maar kun je er een heuse studie voor volgen. Het betreft een mbo-cursus en er zijn vier pijlers die de levensroeping steunen: Het schaap (Ja, bèh bèh!),  de kudde, de natuur en de mens. Vergrijzing in het vakgebied riep om oplossingen om grazend natuurbeheer op de been te houden. Je leert er een bende handige dingen bij denk ik. Het is niet alleen maar sjouwen op de hei. Er komt zelfs ondernemerschap bij kijken, en ecologie en communicatie wat vast ook meer betekent als het fluiten naar de hond. Er was ooit een Vader die tegen zijn Zoon zei: "Wordt herder van al mijn schapen! Je zult een goede hoeder en weider zijn van alle lammeren en de rest van dat kuddevolk". Eigenlijk was die jongeman ook timmerman maar zelfs in die tijden bleek een carrièreswich al mogelijk. Er werden alleen geen studiepunten behaald. Wel waren de pijlers van toen al dezelfde als nu. Niets nieuws onder de zon dus. Hij was een niet te overtreffen natuurtalent dus hou ik me toch maar bij mijn korte, bonte, kook en letterwas.

Zaterdag:
Mensen  zijn kwetsbaar, uniek in hun soort. Mensen zijn om ter wereld geholpen te worden, om in te bakeren, te knuffelen, te koesteren, op te voeden, te bestraffen, te prijzen, te troosten, een spelletje mee te doen, om niet alleen te laten als ze oud worden en misschien wel een stuk decorum verliezen. Maak een woordveld van alles wat je kan bedenken en je zult papier tekort komen. Geldt voor alle mensen in alle landen in alle omstandigheden. Alleen, het ligt er aan waar je wiegje heeft gestaan. En zo kan het gebeuren dat mensenmassa's vast zitten en kanten op gewezen worden waar niets is of waar ze weggejaagd worden. Zo kan het gebeuren dat de ene mens de andere in een vrachtauto laadt want het is makkelijk geld verdienen als iemand weg wil uit zijn geboortestreek. En dan zijn mensen om te smokkelen, om uit te buiten, om te vervoeren met zoveel mogelijk tegelijk. Dan maakt het weinig uit als aan het eind van de rit het wel heel stil is geworden. De mens is de mens een wolf geworden. En misschien reed jij of ik dan niet in die auto met al die lichamen er in, wolven zijn vaak slecht gezelschap. Vijanden van schapen en zo (zie gisteren) en in bezit van karaktereigenschappen die zomaar de mijne of de jouwe kunnen worden. Die alleen bestreden kunnen worden met hulp van die ene Herder.

Kyrië eleison.