Weeksels 10 t/m 15 augustus

Maandag:
Omdat het nu eens de beurt voor politiemensen was om te gaan staken, konden er een hele boel voetbalwedstrijden niet worden gespeeld. Dát namen de liefhebbers niet. En de would-be adepten evenmin. "Hi-Ha-Honde... enz.. Kom, we bedenken acties waardoor de sterke arm der wet wel in de benen móet komen" spraken ze. En met een paar vingertikjes op twitter en whatsapp organiseerden ze bierbijeenkomsten, terrasontmoetingen, fietstochten (oh nee, dat niet) en allemaal ludieke acties waarop je al of niet kon intekenen met of zonder clubkaart. Vanmiddag glimlachten een winkelmedewerker en ik naar elkaar toen we op het nieuws hoorden dat er stiekem toch gevoetbald was, zónder politie, wat zó goed verliep, dat er voorzichtige geluiden worden geuit om de pliesie lekker thuis te laten voortaan. Die zitten nou met al hun staakpamfletten te kwartetten, denk ik. De nieuwslezeres meldde ook nog dat de vakantie ten einde loopt en de eerste pepernoten weldra in de winkel zullen liggen. En, niet te vergeten, de pietendiscussie zal weer oplaaien. Vermoedelijk lopen er eind dit jaar gouden Pieten rond. "Lekker belangrijk" zei de kassajuf. "Hebt u nog een klantenkaart van ons?"

Dinsdag:
Ooit las ik ergens iets over het juichen over beperkingen: Leer datgene wat je niet beheerst, niet slechts te accepteren maar omhéls je blokkades. "Hoera! Ik kan niet behangen, rekenen, tekenen, autorijden" Whatever! Wel zó doen dat je niet voor lui versleten wordt want dat heb je er weer een probleem bij. En ook niet te jong alles naast je neerleggen waar je geen zin in hebt. Het moet een béétje geloofwaardig blijven, natuurlijk. De leeftijdsgrenzen op toolgebied verschillen maar iedereen snapt dat een tienjarige nog niet achter het stuur kruipt en toch tot achttien kan tellen. Wel kun je je grenzen nog wat verleggen op mottogebied. Dan krijg je: Hoera, ik WIL niet behangen, rekenen, tekenen, autorijden. Eventueel uit te breiden met: Hoera! Ik WIL ook niet chocola eten, overmatig drinken en shoppen, enz... Maar natuurlijk!

Woensdag;
Privacy. Dacht altijd dat ik daar niet zo'n probleem van maakte. Maar vanmiddag ben ik jammerlijk door mijn eigen mand gezakt. Ik hou er niet van als iemand kijkt als ik boodschappen afreken, aan het douchen ben, aankleed, uitkleed, slaap, aan blogvulling doe, you name it. Niet zo heel idioot volgens mij. Tijdens een fietstocht stopte ik bij een buitenprullenbak om wat overtollig gewicht uit mijn tas te verwijderen. Deze schijnbaar bodemloze put heeft een enorme zuigende werking op papier en plastic. Het komt allemaal in die tas terecht. Het moet dus ook met hoge frequentie verwijderd worden. De prullenbak lonkte al van verre. Als het dan toch wezen moest, dan ook maar per direct. Nobel streven. Daar heb ik niemand bij nodig. Toch kwam daar iemand aangekuierd. Sigaar aan, handen op de rug en van zins om alles wat er om hem heen gebeurde, bewust en met al zijn zintuigen mee te maken, hield de passant stil. Net tijdens mijn opschoonsessie, die opeens wat stokte. "Oh, da's wel lekker makkelk" sprak de Groningse mond  waaruit voor heel even de sigaar werd verwijderd. "Ja, ja, daar is ie voor hè" antwoordde ik, mij afvragende of dit zo iemand was, die aan de tas de persoon zou kennen. Die meneer zag er niet uit alsof hij over dit soort dingen nadacht maar gissen is missen. De sigaar werd nog eens een adempauze gegund voor de volgende sublieme opmerking: "Nou, mevrouw mokt dr wel een grode schoonmoak van, geleuf ik" Ja, zie je wel, daar had je het al. Ik ben maar gestopt met rommelen en graaien. Stapte op mijn fiets en gaf de toeschouwer het nakijken. Tenminste, dat vermoedde ik. Toen ik even omkeek, zag ik dat hij zijn hoofd zo'n beetje tot onderin het opruimmiddel had gestoken. Om hem heen was niemand. Genoeg privacy om mijn bonnetjes te determineren. Híj wél!

Donderdag:
Hoera, mijn VOG-verklaring is binnen! Heb er niet eens voor hoeven wapperen met mijn wimpers maar het ding is wel twee keer naar mij onderweg geweest. Waar ging het mis? Had de postbode geen zin? Of had de postsorteerder nog niet ontbeten? Was de boel in het water gekieperd of gekidnapt? Het zal altijd wel een raadsel blijven. Daar ligt ie, op tafel! Het wachten is alleen maar op het moment van overhandiging. Het document verklaart dat ik goed omga met gevoelige informatie. Ik mag niet eens op verjaardagsvisites vertellen wie er al drie keer in de afgelopen week een boete had, of een kledingstuk van een speciale winkelketen door de deur gepropt kreeg. En nu snap ik ook ineens waarom ik de envelop zelf moet overhandigen. Het is natuurlijk een testcase! Ik kan het beste tot op dat moment maar rustig thuis blijven, de komende achtenveertig uur. Niet in het water vallen, niet gekidnapt worden. Ook niet vergeten om naar mijn werk te gaan. Wat een rust zal me dat wezen, als ik die loodzware brief op juiste plek heb afgeleverd. Misschien mag ik er zelf ook wel blijven.

Vrijdag:
Boeken kaften. Kan het nog steeds en heb er geen hekel aan maar het vreet wel tijd. Als ik dit voor jou doe, ga jij stofzuigen, gras tussen de stenen wegkrabben, schoorsteen vegen, ramen lappen enz... Vroeger was er lang zoveel leuk kaftpapier niet. En oh ja, de agenda kreeg je dus van school (je mocht ook beslist geen andere gebruiken). Er stonden wat wetenswaardigheden in. Daar plakten we dus direct massaal van alles overheen en de cijferlijst kon je ook wel uitscheuren. Geen haan die er naar kraaide. Nu heb je Magister. Leerlingenvolgsysteem. Was dat er in mijn jaren geweest, had ik nu nog zitten blokken denk ik. Maar gelukkig hebben ze ook zoiets voor volwassenen. Zie gisteren.

Zaterdag:
Het is gelukt hoor! Het belangrijke document is eindelijk op de plek waar hij hoort. Nu sta ik geregistreerd als persoon die met gevoelige informatie omgaat. Hoera! Dat is niet niks! Hoeveel registers zouden er eigenlijk bestaan in deze wereld, en zijn ze allemaal even belangrijk? Eén van de oudste(n) die me zo te binnen schiet, gaat over de volkstelling van het kerstverhaal. Uit de media nu vooral de verhalen van ontheemden, Voor hen zowel als voor Jozef en Maria geldt, dat er geen plaats voor ze is/was. Zal je hoogzwanger zijn. Zo zullen er nu ook wel vrouwen rondlopen in die vluchtelingkampen. En dan wordt je kind geboren. Van die ene baby is bekend dat Hij lijsttrekker werd. Van een bijzonder register dat ook wel 'Boek des levens' heet. Duur geschrift dat met bloed betaald is. Er zijn personen zoals jij en ik in opgetekend die het aan zichzelf niet te danken hebben. Die in die Lijst geloven. Maar meer nog:  In de opsteller ervan. Dát is pas gevoelige informatie. Ermee mogen omgaan heeft vooral niets met prestaties te maken.