Maandag:
Omdat ik mijn beperkingen ken, begin ik geen moestuin. Het kost mij zelfs geen enkele moeite om die afspraak met mezelf te houden. Ons dorp kent meerdere volkstuinen waar ik zonder jaloers te worden aan voorbij fiets. Dan kan ik wel zingen! 'Hoera, ik hoef dat lekker niet'. Soms komt er iemand net vandaan met enorme struiken aan het stuur. Net geoogst en als je hier en daar wat wegsnijdt, kan er vanavond weer een onbespoten kool gestoofd worden. En morgen ook. En de rest van de week... Die andere vijf joekels moeten maar verdeeld worden over de familieleden en vrienden in het dorp. Die lusten eigenlijk geen kool maar ze durven toch geen nee te zeggen. Intussen zet ik zelf mijn fiets in het rek bij de grootgrutter hier ter plaatse. Er worden diverse soorten groenten in de versafdeling en moestuinbeginselen verstrekt. Die laatste hoef ik niet, want trouw aan mij zelf en aan mijn gebreken. Dat had ik gedacht! 'Eh, mam, ik wil ze wel graag voor mijn eigen tuin' hoorde ik ons tweede kind vorige week zeggen. Nieuwe ontwikkelingen hier. Te weten: Uitvliegster met grote plannen. Let wel, het zijn háár plantjes. Hopelijk worden ze net als de knipklanten met regelmaat besproeid en gesnoeid.
Dinsdag:
Gebeuzel over courgettes en rode bieten, afgezet tegen de aanslag in Brussel. Zal ik de vorige dag maar deleten of moet het naast elkaar kunnen bestaan? De eerste vrijgegeven filmpjes zijn vol met kindergehuil. Daar word je ellendig van. De vader van één van de terroristen heeft ook verdriet. Hij wist niet beter of zijn zoon zat onbereikbaar te zijn in Syrië. Hij schaamt zich kapot over die jongen. De taxichauffeur die een drietal mannen had vervoerd naar de vertrekhal van vliegveld Zaventhem blijkt een sleutelfiguur in het drama, zonder het zelf te weten. Zijn auto was te klein voor de vijf koffers die ze hadden willen meenemen en mee helpen sjouwen met de bagage was al helemaal niet aan de orde. Hij begreep achteraf pas wie in zijn auto hadden gezeten en daarna was een telefoontje gauw gepleegd. Er wordt een bomgordel gevonden die nog intact is. Wat voor haatzaad is er toch gezaaid in die mensen?
Woensdag:
Terwijl Brussel weer probeert op te krabbelen, houdt Nederland zich bezig met extra veiligheidscontrôles en uiteraard moeten alle grenzen weer dicht van mensen die de aanval hebben zien aankomen. De Belgische koning deed het volgens anderen ook maar matig want die bleef gewoon in zijn paleis terwijl zijn land in rep en roer was. Die ene terroristenbroer was notabene in Nederland geweest en niet eens opgepakt. En iedereen kon op zijn klompen aanvoelen dat de terroristen al in de vertrekhal zouden losgaan omdat het bij de douane niet meer ging lukken. Annuleer die Passion in Amersfoort maar want dat is vragen om problemen!
In de tuin van het eigen gelijk krijgen de betweterknollen veel te veel water, als je het mij vraagt.
Donderdag:
'Dood en lijden hebben niet het laatste woord.' Het is allemaal doorgegaan en goed gegaan. Een opsteker voor Amersfoort en ook voor het programma zelf. Al brengt dat ook gemengde gevoelens met zich mee. 'Oh moet jij het feestje weer komen verpesten?' Ligt niet in de bedoeling maar je kunt het verschil niet ontkennen: De kruisgang van Jezus Christus, meer dan tweeduizend jaar terug, was bepaald geen muziekspektakel! Er werd gehoond, geslagen en geschreeuwd en diep geleden. Drink je het in of laat je de beker voorbij gaan? Voor de Verlosser - eh nee, ik bedoel dus niet de overleden voetbalheld - was dat helemaal geen optie. In de tuin van Getsémane bad hij vurig. Als de bomen en struiken er konden spreken, verhaalden zij van doodsnood, van slapende discipelen en van een verraderskus.
Vrijdag:
Mocht je op een vlier, ergens in een tuin paddestoelachtigen aantreffen in de vorm van een oor, heb je te maken met het zogenaamde Judas-oor. Het verhaal gaat dat Judas, na tot inkeer te zijn gekomen van zijn verraad aan Jezus, zich wilde verhangen aan een vlier, dat dit eerst mislukte maar wel de afdruk van zijn oor te zien zou zijn. De vlier blijkt een beste gastheer voor dat zwammetje te zijn. De Bijbel vertelt daar niks over. Wel dat Judas niet meer met zijn laatste optreden kon leven. Nu we toch kijken waarom het allemaal zo nauw luistert... Toen de gevangenneming van Jezus een feit was, trok één van de omstanders een zwaard en sloeg het oor van een hogepriesterknecht af. Jezus heelde het weer. Vergelijk dat trouwens niet met iemand een oor aannaaien want daar deed Hij niet aan. Zijn laatste wonder voordat het allergrootste ooit zich voltrok. Of wou je beweren dat volledige kwijtschelding van al ons eigen verraad, onverschilligheid, pakket van beperkingen (al of niet erkend), betweteren en alles wat wij verder uitvreten - en ons ver van Zijn koninkrijk voert - geen mirakel is? Volbracht! Morgen is het stille zaterdag. Ik hou mijn mond, haal de vingers van mijn toetsenbord en luister naar het verhaal van hoop...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten