Maandag:
Hoera voor Bokito. Hij is twintig jaar geworden! Je weet wel, dat was die aap die in 2007 uitbrak na avances van een bezoekster die pretendeerde een band met het beest te hebben. Minstens vier keer per week bezocht ze haar lieveling en zijn glimlach was alleen voor haar. Ze wist niet dat ze precies datgene deed, wat vrouwtjesapen met toekomstdromen ook doen bij zo'n gigagorilla. 'Ok! En nou loop je me niet nog eens een keer weg!' moet Bokito op zijn aaps gedacht hebben want al dat gelonk was hem op de zenuwen en zeker ook op andere lichaamsfuncties gaan werken. Hup, daar was ie al over het slootje en toen was mevrouw ineens niet meer zo happig. 'Niks mee te maken!' Wat doen grote mensapen met vrouwtjes die niet willen meewerken? Sleuren en bijten! Als het moet wel honderd keer de tanden in het vreemde vrouwenvlees.
Sindsdien wordt er in de dierentuin gewaarschuwd tegen apenstaarderij om vergissingen en teleurstellingen te voorkomen. Wat weet een aap ook van evolutie ja of nee. Bokito neemt intussen nog een cocktail van een paar kilo tomaten en wat groenvoer en heeft het opperbest. Welke aap kan nou ooit in zijn leven zeggen dat er meer vrouwen gek op hem waren dan hij aan kon! Gefeliciteerd!
Dinsdag:
'Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. Niks aan te doen Ook niet als er een hele rits minne kantjes verdoezeld moeten worden. Waarom moet ik nou zo aan Donald Trump denken? Een hoop herrie komt eruit. Hij trommelt zich op de borst en sleurt straks die hele menigte aanhangers het verderf in met zijn bijtende onzin en relbelustheid. Wie heeft hem eigenlijk losgelaten uit zijn kooi? Hilary meid, kijk uit! Blijf op afstand en staar hem niet al te lang aan! Het maakt wel degelijk uit of je door de hond, de kat of de aap gebeten wordt en als ie onverhoopt toch weet te winnen komt de ware aap uit de mouw, vrees ik.
Woensdag:
Beestjes in eigen omgeving zijn minstens zo leuk. En zeker in het prille voorjaar. Élk jaar is het zien van het eerste lammetje weer een klein feestje en het waterhoentje in de sloot dicht bij huis had dagwerk aan het sleuren van een lange twijg. Een eind verderop zie ik nog eentje zwemmen. Vast het vrouwtje. Ze is al wat aan het rommelen met het nest in wording en ja hoor, daar komt ie aanzwemmen, de heer des huizes. Die tak moet in ieder geval in kleine stukken. En hoe het komt weet ze ook niet maar ze weet instinctief precies hoe het worden moet. Kom op kerel, hier met die sliert. De tijd dringt! Lente! Vast ook voor aapachtigen maar die zie je zo weinig in de wei.
Donderdag:
Vriend H. is jarig. Achtenvijftig jaar geleden werd hij geboren in het jaar 1958. Dat is vermeldenswaardig en het is ook nog eens sint Patrick, een oorspronkelijk Ierse feestdag. Daar verwijst vriend zelf naar in zijn uitnodiging (waarvoor hartelijk dank). Het kan niet op! Vriend H. is trouwens ook redelijk gek van Ierland, waar bijna iedereen Patrick of Patricia heet. Of waren dat de inwoners van Schotland? Vermoedelijk heeft die liefde ook een beetje te maken met het drinken van een stevige slok, wat Ieren (en sommige Nederlandse vrienden) ook zo fijn vinden. De overstap van Bokito en een waterhoentjesechtpaar naar een heilige is net zo onvoorspelbaar als de link van een heiligverklaarde naar vriend H. Maar daar moet je nu even niet over zeuren. Hoe leg ik het uit, als ik rücksichlos een jarige aap en een evenzo verjarende vriend in één adem ga noemen? Dat gaat niet aan, natuurlijk! Een beetje extra kennis kan geen kwaad. Mooi verdeeld over twee blogdagen om zowel de sint als de vrind een beetje in het zonnetje te zetten. Gefeliciteerd trouwens!
Vrijdag:
Welnu, sint Patrick ofwel: (bijna onuitspreekbaar) Naomh Pádraig, blijkt een legendarisch missionaris te zijn die in Ierland een boel betekend heeft voor het Christendom. Hij gebruikte het zogenaamde 'shamrocksymbool' (groen klavertje drie) om de Goddelijke drie-eenheid mee uit te leggen. Een andere lezing geeft weer dat er in die tijden een Keltische soort van godsdienst was, waar men een driedeling al hanteerde om het geheimenis van Keltische godinnen mee te verklaren. De klaver drie is inmiddels een mooie ingang voor het vieren van een lentefeest (ook groen), waarin carnaval, kermis en het heffen van vele glazen plaatselijk gedestilleerd moeiteloos ingepast worden. De gewoonte om sterfdagen van heiligverklaarden tot een feest/drinkdag uit te roepen is niet onbekend. Sint Patrick blies de laatste adem uit op 17 Maart 416 n.C. als je Wikipedia moet geloven. Daarom proosten we moeiteloos en welgemeend met vriend H. mee. Al is het niet in Ierland. Dat is nou weer jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten