Weeksels 7 t/m 12 maart

Maandag:
Morgen is het internationale vrouwendag. Zit er nog een ontbijtje op bed in of mag je dat helemaal niet willen? Want dat gaat toch over dolle Mina's en zo? Beetje kort door de bocht. Ze hebben er wel hun stem in maar internationaal zegt al, dat de focus ligt op posities van alle vrouwen all over the world. Of er nou gewerkt wordt naast of voor en zelfs tegen de kerels. Of er ziekten worden bestreden of misstanden. Of er scholing opgezet kan worden of een waterput gegraven. Misschien merken vrouwen niet eens dat ze onderwerp van gesprek zijn. Misschien kan het ze niet schelen ook omdat ze zelf het hoofd wel boven water kunnen houden. En waarom maar één dag in de picture? Laten we er een hele week van maken. Genoeg items om de tanden in te zetten.

Dinsdag:
Ja hoor, alle vlaggen in top, grote optochten door de straat en een bloem op de revers bij binnenkomst van de post. En gebak natuurlijk na de klus. Not! Nee, nou even serieus. Er zijn nog veel plooien glad te strijken en niet alleen voor en door vrouwen, al kunnen die dat natuurlijk eigenlijk veel beter dan... Oh nee, dat hoort er dan ook weer niet bij. Elk jaar staat een speciaal thema centraal. 'Sisterhood' is nu aan de beurt. Er voor je zussen zijn in het grote en in het kleine. Ook de veel oudere zus heeft dat nodig. In mijn kennissenkring is er eentje van in de negentig. In haar jonge jaren was de opbouw van ons land het grootste doel om samen de schouders onder te zetten. "Ach lieve kind, we waren bevrijd en hadden geleerd om snel tevreden te zijn. We hadden helemaal  geen tijd om jaloers te zijn op die kerels, En daarna vond ik het de moeite niet waard. Nog koffie?" Ze glimlacht en met haar dooraderde handen leunt ze op het tafelkleed voordat ze naar de keuken schuifelt.  "Alles met pauzes lieve kind!"

Woensdag:
Internationale vrouwendag voert terug naar de eerste wereldoorlog. Op 8 Maart 1917 kwamen zowel in Rusland als in de Verenigde staten een groot aantal vrouwen in opstand. Van de voedselrellen in Sint-Petersburg tijdens de revolutiedagen, is bekend dat het om medewerksters in de kleding en textielindustrie ging en hoewel er verschillende lezingen bestaan, wordt de datum en het appèl aan de posities van vrouwen van die gebeurtenis afgeleid. Een belangrijk voorvechtster voor het vrouwenkiesrecht en sociale en economische gelijkheid, was de Duitse Clara Zetkin (1857-1933). Ze zocht steun bij andere Europese vrouwen en tijdens een conferentie in 1910 werd het belang van een internationale vrouwendag bevestigd, om daarna op een geduchte portie tegenstand te mogen rekenen. In ons land zocht Wilhelmina Drucker al in 1889 de confrontatie.Waren ze te vroeg of te dapper? Door de oorlogen dreigde het fenomeen te verdwijnen maar met de opkomst van de tweede feministische golf in de jaren zestig hernieuwde de aandacht weer. Ook in Nederland en veel mensen waren daar nog niet klaar voor. Het gedachtegoed van de Bijbel en/of het fatsoen stond er lijnrecht tegenover en zo werden vaak goede initiatieven die daar niet persé mee in strijd waren, als een kind met het badwater weggegooid. In 1978 is de vrouwendag pas officieel erkend geworden door de Verenigde Naties. Daarna kwam er ook meer lijn in al dat vrouwenwerk dat niet meer voorbehouden leek te zijn aan 'zweverige types'. Wat hebben al die meiden een beledigingen moeten slikken! Toen zat ik op de lagere school, zoals dat in de oudheid heette en overal ontstonden werkgroepjes om de ins and outs van al die onrust te doorgronden. Gelukkig mocht ik een heel klein stukje bijdragen in dit geheel, als wist ik dat toen nog niet. De 'stukken', bestaande uit enorme bundels papier, zijn door mij allemaal rondgebracht. Met vijftig cent per adres was ik als slimme meid al op de toekomst - en blijkbaar op de post! Had dan ook een vak geleerd! - voorbereid.

Donderdag:
Gisteren zag ik de aflevering van een nieuw programma. "Als je me echt zou kennen." Het format zou ik zelf bedacht willen hebben want het is een mooie inleiding op het verkrijgen van levensverhalen. Zeker in een week als deze. Je kunt geen krant openslaan of je vindt een artikel over het item van de afgelopen vijf dagen. Vervolgens sprokkel je wat uitspraken uit het gelezene om als volgt te verwerken:  "Als je me echt zou kennen, dan zou je weten dat ik de trap kan vol zetten met was maar iedereen in huis loopt er bij langs, en dan word ik zo chagrijnig. Zou je weten dat ik wel tien keer op een dag naar het koffieapparaat loop vanwege de gezelligheid in de rij daar. Zou je weten dat ik het wel eens te gek vindt met die bakfiets in de vroege ochtend. Zou je weten dat ik me schuldig voel met een boek op schoot. Zou je weten dat ik iets wil beginnen met vrouwen in de straat omdat we in de ochtend allemaal in een file naar ons werk rijden. Enzovoorts enzovoorts.
En ik?
Als je mij echt zou kennen, dan zou je weten dat ik geen spijt heb van al die jaren thuis toen het grut nog klein was maar wel dat ik vroeger niet wist dat het opschrijven van zulke dingen zo leuk zou zijn.

Vrijdag:
Niets nieuws onder de zon. Eeuwen vroeger kon het vrouwvolk er ook al wat van. Bijbelverhalen over dappere dames liegen er niet om. Het ging toen echt niet over gelijke rechten voor man en vrouw maar Jaël, bijvoorbeeld, deed niet voor de andere sekse onder toen ze van een vijandelijk leger aanvoerder Sisera een tentpin door zijn hoofd joeg, nadat hij in haar tent kwam voor zijn schoonheidsslaapje. Lees maar na in Rechters 4. Het werd trouwens al door haar tijdgenote/profetes Debora gezegd, dat de agressor die twintig jaar het volk Israël had weten te sarren, niet door toedoen van een man zou omkomen maar wist Jaël veel? Een vrouwenhand en een paardentand mogen nooit stilstaan, luidt een gezegde. Niet bedacht om de ene na de andere kerel om zeep te helpen. Maar als het nou eenmaal zo uitkomt...

Zaterdag:
En nu? De week is bijna om en het feest is op dit blog schandalig lang uitgesmeerd. Wat je feest noemt! Dus hoog tijd dat het nu weer stil wordt in het kippenhok? In your dreams! Dat krijg je niet voor elkaar. In heel veel 'gelijkheidsthema's' kan ik mij niet direct vinden. Nog steeds plak ik zelf mijn achterband niet. En nog steeds geniet ik maar al te graag van een ontbijtje op bed. Klaargemaakt door mijn lieverd, en ja dat had ik natuurlijk zelf ook kunnen doen maar ik ben eigenlijk een valsspelend, gemakzuchtig wezen. Wel kun je leren om oog te krijgen voor meiden om je heen. Begin maar dichtbij want ook dan is er genoeg te doen. Zeker weten dat de Ontwikkelaar van het Liefdegebod er blij mee is. En weet je, als het nou eenmaal zo uitkomt, kunnen we als vrouwen heel goed onderscheid maken. We ballen een vuist tegen onderdrukking en schenken een lekker bakkie in voor onze helden thuis. Ach meiden, zet even een kruisje bij 19 November. Het klinkt bijna flauw maar dan is het mannendag. Hoera, alles weer in evenwicht!