Weeksels 27 april t/m 2 mei

Maandag:
Het zou koud en grauw zijn op Koningsdag. Gelukkig voor al die dappere verkopers valt het mee in ons dorp. Vroeger scoorden we hier stapels Donald Ducks, speelgoedauto's en halfsleetse barbiepoppen. Komen ze in zekere p-leeftijd terecht, dan is het gaan naar de vrijmarkt not-done en mag je alléén sjouwen. Kun je theepotten gaan kopen of een handig rekje dat thuis belachelijk wordt gemaakt. Nee dus. Ik loop een beetje onwennig rond. Peuterspeelgoed ligt er zat. Stel dat er een levensstatus bijkomt in de komende tien jaar, gaan we hier een box halen. Of een kinderstoel, loopfietsje of... Ben er zó doorheen. Een paar handige kookboeken voor gezinsleden die het nest uitvliegen en/of tijdelijk terugkomen? Beste koop natuurlijk, Eh... nee!

Dinsdag:
Steeds meer berichten uit Nepal. Aardbevingsellende. De beelden van die gebeurtenissen zijn weer anders erg dan vorige week na het zinken van een boot vluchtelingen. Het ene natuurramp, het andere... Tja, in welke categorie rampen zet je die? In één van de nieuwsbulletins zien we beelden van de redding van iemand die tussen twee betonnen woonlagen heeft gewacht op hulp. Ze leeft nog. Van wie is ze een lieve dochter? Of hééft ze er eentje of meer? Hele kleine sprankjes hoop tussen het puin. Hopelijk wordt er veel gedoneerd om te helpen en te vernieuwen. Wat kun je hier doen? Niet wegkijken, wel bidden en je portemonnee trekken.
Ja hè, hè. Alweer?
Wat anders?

Woensdag:
Opnamedag in café Tinto van family 7 in Apeldoorn. Afgelopen nacht moest ik vijftien keer overstappen op meerdere stations tegelijk, kwam in studio's waar ik niet verwacht werd maar heel handig dat de boodschappen er ook gedaan konden worden. Wel gek dat de winkelkarretjes voor paleis 'Het Loo' geparkeerd stonden. En, oh ja... Wel eens een boek in een half uur herschreven omdat je vergeten was een exemplaar mee te nemen? Als ik ergens naar toe moet, droom ik de nacht ervoor de meest idiote dingen maar vermoed niet de enige droomster in de wereld te zijn die zo vooruitreist. Eindelijk is de nacht om. De overstapstress in Zwolle komt redelijk met de visioenen overeen. Daarna zit ik met een drietal dames in één compartiment. Aan de geluiden is op te maken dat het hier een om een vriendinnenuitje gaat. Dame één is net grootmoeder geworden. Welgefeliciteerd! Het kleinwichtje kwam met een vacuümextractie ter wereld. "Dat is een raar gezicht hoor!" En toen kersverse oma thuis kwam, bleek dat haar kelder ondergelopen was. "Wel vier vochtvreters hebben zich daar al volgezogen. Heel ellendig allemaal!" Ze kijkt even streng in het rond om te checken of haar verhaal de juiste bijval krijgt. Gooit er dan een schepje bovenop door te vermelden dat ook de gaskraan ontregeld was geraakt. Directe relatie tussen al deze gebeurtenissen kan ik niet ontdekken. Mevrouw heeft het er wel druk mee gehad. Eigenlijk heeft ze deze dag bijzonder nodig. Haar poes ook maar die zit nog steeds te beven onder de keukenstoel. Poes reist niet. "En ze was net zo lekker speels geworden, bij mij bloeit iedereen op" besluit ze het drama. In mijn hoekje hoor ik dat allemaal aan en kijk snel de andere kant op door mijn eigen raampje, bang dat ik anders een veeg uit de pan ga krijgen wegens sceptische blik of zo. Een nieuw kapsel van één van de dames wordt luidkeels bejubeld. Tegelijk hoor ik waar in de buurt de duurste kapper gevestigd is. Van harte aanbevolen bij de koninklijke familie die er ondanks ontbreken van de juiste hairstylist wel weer leuk opstond, afgelopen Koningsdag, volgens dame. Een hele troost. Je kunt maar het beste in de trein blijven zitten met zo'n gezelschap. Blogitems worden mij in de schoot geworpen als of het niets is. Helaas wordt het weer tijd voor een sprint-overstap. Kom terecht in de studio van family7. Wordt ontvangen met koffie plus broodje, over mijn gezicht geveegd tegen het glimmen en onder hele grote lampen mag ik samen met nog twee gasten gaan zitten op een hele grote bank. Microfoontje wordt mijn metgezel, kastje ervan komt achter mij te liggen. Bewegen? Nou... Waarom zou je? Af en toe naar lucht happen misschien. "Mevrouw, uw oorbellen maken herrie in de microfoon. hebt u nog andere mee...?"  Aha! Daar was ik op voorbereid. Ergens uit een zakje tover ik een geruisloos paar. Tien, negen, acht, zeven...... 'Lieve dochter' in the air!

Donderdag:
Een dagje bijkomen. Kijkcijferkanon zal het optreden van gisteren niet worden, denk ik. De leuke ervaring neemt niemand mij af! Kijk ik altijd zo serieus? Oei! Een Gronings knauwtje. Oh help. M'n kraag zit niet mooi. Dat soort gezemel krijg je ervan, the day after studio. Gelukkig zijn er wat trouwe kijkertjes onder familie en vrienden. Scheelt weer. "Mam, waarom zit je zó? Nou, omdat ik geen leuning had. Bovendien zat ik onder de plak van dat dwingende kastje achter mij. En dan werd ook nog verwacht dat er zinnige dingen gezegd werden. What's next? Oh ja, een bank regelen omdat ik anders volgende week mijn verjaardagsvisite geen fatsoenlijke zitplek aan kan bieden. En brood moet er ook nog komen. Zie je wel, haast geen tijd om te piekeren over een kraag of knauw. Ook niet om een air op te lopen.

Vrijdag:
Actiedag voor Nepal vandaag. Giro 555. Moet ik nog iemand animeren om in actie te komen? Kun je trouwens ook via andere organisaties geven? In stilte? Of mag dat niet? Vanmiddag was ik in ons dorp en zag iemand een foto maken van één scheur in één muur. Ok, we weten hier ook wat van aardbevingen. Toch kwam het een beetje sneu op me over maar dat is natuurlijk flauw van mij. Zou echt niet graag in de schoenen staan van mensen die geen kant meer op kunnen. Niet in Groningen en zeker niet in Nepal. Het applaus voor de gevers op tv irriteert me ineens een beetje. Wat was er ook weer met die rechterhand die niet wist wat de linker deed?

Zaterdag:
Een brussendag! Mooi woord. Broers en zussen in één noemer. Wanneer is dat woord eigenlijk ontwikkeld? Gisteren hoorde ik tijdens een flardje film ook zo'n samengevoegde term: 'verdreestje'.  Wat is het?Liefdesverdriet of ander leed door middel van een verwenmomentje/feestje wegwerken. Meestal door emotie-eten, ben ik bang. Op een brussendag eet je ook de hele dag door maar met emoties heeft dat niets te maken. Gelukkig zijn we zo verstandig geweest er een lange wandeling tegenaan te gooien. Even een hele dag andere praat dan tegen je kroost, tijdens opvoedpogingen. Eens kijken of we dáár een woord voor kunnen bedenken. Te zware opgave blijkbaar. Er komt niets binnenrollen. Weet u er eentje?