Weeksels 11t/m 16 mei

Maandag:

Er werd een moederdagcartoon gepubliceerd over een vrouwelijke filosoof die, ondanks diep nadenken zelfs niet onder de was uitkomt. "Ik was, dus ik ben" staat erbij. Identificatiemodel van grote klasse maar het moet je enige niet zijn. Er wordt meer verlangd dan korte, bont, kook en strijkvrij.
Omdat de mens niet alleen bij verhalen over de was of de lente leeft, stel ik een ander programma in. Die van de examentijdmemoires. Het is er de tijd voor. Laat maar draaien. Even een spoeling door je herinneringen en ook om wat inlevingsvermogen te kweken. Wat nodig is want ook je kinderen moeten er aan geloven.
Inmiddels hebben er al twee hier in huis deze periode overleefd. En wij als gezin, hen zelf, wat een wonder mag heten. Hun fratsen hebben de leraren en ons als ouders doen sidderen maar eerlijk gezegd was dat te verwachten. Een genenkwestie.

Dinsdag:
Ze zit in de tuin. Ons derde kind. Morgen examen doen. Nog even de brief en de samenvatting oefenen voor Nederlands. Zie mezelf weer zitten in het tekenlokaal in de dependance van wat eens mijn mavo was. Het was d'r op of d'r onder. De cijfers van het schoolonderzoek waren bijzonder matig en daarnaast vooral heel onvoldoende."Je haalt het niet. Ga maar wel examen doen. Goed voor je ervaring." Dat waren leraren die recht van spreken hadden en een ander soort van ervaring dan ze mij beloofden. Dochter doet het beter. Eigenlijk kan ze niet eens zakken. Zelfs als ze de achterkant vergeet of een blanco brief inlevert. Destijds benutte ik alle tijd met een 'nu mag er niets meer misgaan-gevoel'. Ik heb 't geflikt! Vraag me niet hoe. Met de hakken over de sloot en een ervaring rijker. Dat wel! Nu dochter nog.

Woensdag;
Je mag dan zelf geslaagd zijn, een kwart eeuw of meer terug, als je eigen kroost aan de beurt is, voel je pas echte wanhoop. Gooi ze in de ochtend vol met raadgevingen en ze worden alleen maar bleker van de zenuwen. Ik kijk wel uit. Zwijgen zul je, ouder! Ga vooral niet vragen hoe laat ze er moet zijn! Dat had je vooraf beter kunnen checken. Wat kan er allemaal gebeuren? Je zult maar examenkandidate zijn. Je zult maar je wekker hebben gezet en het rotding gaat niet af - maar gelukkig zijn er dan nog ouders die net zo slecht slapen van jouw examen als jij  -  Je zult je maar vergissen in de treintijden. of nog erger, er eentje missen, Kun je een taxi gaan bellen of je huisgenoten met auto en rijbewijs gaan smeken om een rit. Maar dan wel een hele snelle.  Misschien ga je zelfs naar het examen op tijden die niet op het rooster staan...  Ik bedoel maar. Kan allemaal gebeuren. Wat zeg ik? Is ooit gebeurd en over onlangs zullen we het maar niet hebben. Uiteraard gooi ik het op de genenkwestie en zal mezelf daarbij niet sparen. Na de Mavo deed ik de Intas. Een vormingsjaar voor meisjes die niet wisten wat ze wilden worden. In ieder geval kwam ik te laat bij het examen Nederlands. Mocht nog net meedoen. Een opstel schrijven. Dat was dan weer mijn gelukje. Terwijl iedereen zat te zweten zocht ik naar het leukste onderwerp dat op het lijstje stond. Guess what? Die had ik snel te pakken: 'Had ik maar...!' Vul maar in: Op mijn lijstje van examentijden gekeken of zo. Voor de gniffelaar: Geslaagd!
Examens. Nachtmerries zijn het! Achterhaald ook nog want alle cijfers dragen ze tegenwoordig hun hele schooltijd met zich mee. Zo zenuwslopend voor je gezinsleden vooral. En dat allemaal voor de opbouw van je ervaring...

Donderdag:
Op hemelvaartsdag hoef je geen examen te doen. Dan ga je bijvoorbeeld naar de markt in Eenrum. Maar hoe is dat op zo'n dag? Honderdduizend andere mensen waren het ook al van plan. Om de tien meter hangt het zelfde blousje en die stroopwafelkraam stond vorige jaren ook al op die ene hoek. De dag en stof voor mijn stukje worden gered door het oudere stel mensen dat voor mij fietst tijdens mijn terugrit. Zij voorop, hij volgt. In zeer krampachtige houding. Zijn rug straalt uit dat hij niet van fietsen houdt. Zijn handen knijpen in de handvatten. De snauwende stem richting zijn geliefde verraadt zijn angst en voorbarige haat voor alles wat zijn pad gaat kruisen. Even maar overweeg ik dit duo voorbij te peddelen maar kan het over mijn hart niet verkrijgen om het zijne een ritmestoornis te bezorgen. Vrouwlief krijgt de ene na de andere verkeersles te verstouwen maar ze zegt niets terug. Er vliegt een woerd vrij laag over het fietspad. "Kiek oet mins! Zugst dat baist ten nait?" Kortweg betekent dit dat de man zijn madeliefje waarschuwt voor het eendenbeest dat de landing had ingezet. En ook zegt, dat ze dat had moet zien aankomen. Geen idee hoe. Ze geeft nog steeds geen krimp. Vermoedelijk een wezen van roestvrij staal dat eigenlijk al jaren niet meer hoort wat niet ter zake doet. Het knusse echtpaar moet oversteken. Zij is er al snel klaar mee maar hij staat nog te trappelen omdat er op honderd meter afstand nog een auto nadert. Scheldt op zijn klootnfiets! (lelijk woord) Vijfhonderd meter verder fietsen we weer in formatie. Zij, hij en ik want ik wacht op een climax die nooit meer ver van ons verwijderd kan zijn en ik zoek ook een veilige plek om hen achter mij te laten. Mijn medelijden met mevrouw is volledig misplaatst. Zij keert zich half om en geeft haar kerel te verstaan: Elektrize fiets van dei har'n wie ons ook wel bespoarn kinn' (de aankoop van zijn e-bike is een beetje jammer geweest) Ik neem Annie wel mit volgnde keer. Hufst nait meer te jankn"  (hij hoeft nooit meer mee en zeuren helpt niet). Een niet mis te verstane trap terug. Een perfect harmony lijkt me dit huwelijk niet. Maar was een tandem dan iets voor ze geweest?

Ps: Annie, geen idee wie je bent, maar je schijnt van onschatbare waarde te zijn. Als fietsmaatje en vooral als bliksemafleider


Vrijdag:

Er worden op het journaal beelden van een schietpartij in onze hoofdstad vrijgegeven. Het woord doet denken aan een besloten feestje zonder duidelijke uitnodiging maar omdat het dat niet is, noemt men het ook wel een schiet-incident. Heel nauwkeurig wordt niet meer gemikt. Voordat er iemand omgelegd is, zijn er al tien huizen, auto's en een tram geraakt. Negentig seconden vonkenregen en waarschijnlijk een verkeerd slachtoffer. Definities van 'incident' kun je opzoeken. Vroeger meende ik dat het een vervelende plotselinge gebeurtenis is, die heel zelden voorkomt. Foute gedachte. Heel dom ook! Inderdaad is het 'plotseling'. 'Vervelend' is niet zo fijngevoelig gekozen in dit geval maar er wordt niet eens over 'zelden' gerept. Daarvoor moet je weer bij 'incidenteel' zijn. Ken uw woordenboek. Er zijn de laatste tijd zoveel afrekeningen dat leden van de Amsterdamse onderwereld - ook zo'n leuk woord - in angst en beven zitten te wachten. Je kunt zomaar de volgende zijn. Tenminste, zolang er geen foute personen worden neergeschoten. Oh ja, weer een nieuw woord in de verzameling: 'vergismoord'.

Zaterdag:

Iedereen heeft vandaag plannen. Er wordt gewerkt, gestudeerd (zei één van de vier), gezwommen, gestofzuigd en gereisd. Had je je vleugels maar wat steviger om de kuikens heen moeten vouwen. Of het geholpen zou hebben? Vast niet. Dat verhipte loslaten ook! Vanavond hoop ik ze weer te zien. Hopelijk zit alles er nog aan na een dag wildwaterglijbaan of - moet dat nou echt, na dat verhaal van gisteren? - een rit naar Amsterdam! Intussen reis ik af naar de stad met een echte fashioncheque in de hand. Wat heerlijk om kleren te kopen met een stuk plastic. Vooraf even naar de kassa, vraag de verkoopster het bedrag te checken. Nul komma nul staat er op!  Slechts een luxeprobleem maar een beetje aangeslagen voel ik me wel. Kan ineens geen kleding meer zien. En hou prompt een enorm stuk tijd over. Gelukkig zijn er nog wat creaspullen nodig. Helemaal blij van een doosje stempels. Hoe simpel kan het zijn.