(Pinksrer)maandag:
Het woord 'Pinksteren' is van gisteren. Maar ook van vandaag want we mogen nog steeds twee dagen feestvieren van de kalender. Daarna is het weer mooi geweest. Tel uw zegeningen want je bent er zó maar doorheen als je achteloos eraan voorbij loopt. Als ik eerlijk ben, kost die tweede dag me ook wel eens moeite. Qua invulling. Liedje: "Op een mooie pinksterdag" (vorige eeuw van o.a. Annie M.G. Schmidt) heeft kennelijk een uiterste houdbaarheidsdatum. Ligt natuurlijk aan die hond die erin voorkomt. Je kunt wel zeggen dat tie niet bijt, maar ik ben er nog steeds niet zeker van. En als je er nou eens gewoon geen punt van maakt? Great idea! Zoonlief zei het al vanmorgen: "Vrolijk eh...eh,..." Er was ergens iets blijven hangen, met moederdag lukte het ook - nou ja, het uitspreken van de wens dan want de afwas bleef staan - er móest wat zijn. Komaan, wat zeg je op zulke dagen? Hij kwam er even niet uit. Geeft niks. Hij is nog jong. Elk jaar weer twee dagen kans! En de rest van het jaar laat je - feestkenmerk bij uitstek - de boel maar waaien.
Dinsdag:
"Hee, jij ook in de winkel?"
"Huh...?!" Verwilderd kijk ik om me heen. Ja, blijkbaar ben ik aan het boodschappen doen. Aan mijn arm hangt een winkelmand en er zitten wat eetwaren in. Check! Ja, ik ben er. Wat zeg je bij retorische vragen? "Eigenlijk bouwde ik zojuist een luchtkasteel." Dat mag namelijk als je je voor de verandering eens tussen de saucijzen en de zuivel met mindfullness bezig houdt. De zevende in de rij bij de kassa? Niet chagrijnen maar legale denktijd gebruiken. Band lek? Heerlijk dromend en vooral lopend(!) naar huis. File? Verzin een verhaal. Zo thuis!
De vraagstelster moest natuurlijk nog wel een reactie hebben. Vermoedelijk deed zij niet aan dagdromen want ze stond heel alert naar mij te kijken. Help, hoeveel tijd zat er al tussen vraag en antwoord? Had ze 112 al gebeld? Met tegenzin stapte ik van mijn wolkje. Wenselijk gedrag plegen is natuurlijk een grote zonde in de mindfullnessgedachte maar anders moet ik zoveel uitleggen...
Woensdag:
"Mama, ik hoorde weer een muis vannacht..."
We moeten zo ongeveer opstaan maar bij deze wake-up call kost me dat wat meer moeite dan normaal. Het is eigenlijk meer een uitroep om je hoofd onder je dekbed te stoppen. Eerst maar weer wat kieren dichtkitten en een val zetten. Wie zegt dat het een muis was, overigens. Ben nog maar net beneden en zie een omgekeerde glazen schaal op de grond. Oudste kind dat een nacht hier doorgebracht heeft, ving weer zo'n uit de kluiten gewassen spinnenbeest. Help! Iedere ongenode gast wordt op dit moment gesommeerd te vertrekken! Hoeveel poten er ook aan vast zitten.
Donderdag:
Omdat de rondreisboekjes hun rouleersessie hebben gehad, ligt er weer een nieuwe uitdaging voor mij op tafel. Tafel? Waar is die eigenlijk? Bedolven onder lagen knipsels, lintjes, papier, verfspullen, kraaltjes, lijmpot enzovoorts. Waar is *&&%**( dat kleine quote-je dat ik uitgeknipt had. Zoeken tussen laag drie en vier. Ook enkele opruimsystemen die deze schatten voor mij nog een klein beetje overzichtelijk willen herbergen, staan er bij maar volledig leeggehaald kunnen ze op dit moment niets voor me betekenen.
"Mam, wat gaan we eten?
Eten? Ben je nou helemaal zot geworden, dat doen we volgende week wel weer eens."
Eerlijk gezegd komt dit in elke hobbymanie meerdere keren voor. Wel sta ik er zo vreselijk alleen in. Geen één van de kinderen heeft het gen meegekregen. Dat is zeer verontrustend!
"Vroeger verveelde ik mij nooit!
Ja mam, dat weten we nou wel. Je las al je boeken driehonderd keer en je speelde gitaar en je handwerkte. Weet je niet zeker dat je niet in een verkeerd tijdsbestek geboren bent. Beter had je als kasteelvrouw ergens achter het raam zitten friemelen met draadjes."
...
Hm, geen slecht idee eigenlijk.
...
Tien minuten later staan alle dozen en bakken weer in de kast en de pannen op het fornuis.
Omdat een mens niet leeft bij was en hobby alleen.
Nou ja,,,
Ik wel, misschien.
Oh ja, nog geen muis gevangen.
Vrijdag:
Het weer is nog wisselvalliger als ikzelf, deze meimaand. Daarom is het zo fijn dat het nieuwe afdakje klaar is (Duizendmaal dank lieve kerel van mij) Het vorige was aan flarden gewaaid in de lentestorm in Maart. In ieder geval kan dus die eeuwige was weer naar buiten. Het nieuwe exemplaar terrasbeschutting is nog groter ook dan de vorige. Hee, dan kan je dus een tweede droogmolen-anker kopen en die ergens in het terras monteren, hoef je geen pemanente (lelijke) waslijnen aan te brengen en wanneer de was gevouwen weer in de kast ligt, verwijder je het drooggevaarte weer en komt een relaxmomentje/biertje/wijntje/kaarsje-aan onder ons nieuwe baldakijn! Even kijken op buienradar wanneer de volgende bui komt.
(Wederom geen muizenissen)
Zaterdag:
Naast het papiergefröbel was er nog een project. Blokken haken (en daarna materiaal halen voor deze nieuwste verslaving). Gistermiddag aangebeld bij de initiatiefneemster en als bewijs van lidmaatschap van deze club mijn meegenomen haaknaald getoond. Yes! Mocht naar binnen. Samen hebben we al die blokken aan elkaar zitten haken. Kunstwerk! En hij is voor... Ja, dat zeg ik niet want dan word ik geroyeerd als clublid. Communitywork! Helemaal van nu dus.
Nog steeds geen alarm op knaagdier-gebied. Klokkenluidster wist het zéker maar wij zijn inmiddels al weer achterover gaan leunen. "Je zag ze vliegen mekind!" Andere spruit komt naar beneden en heeft een nachtmerrie gehad. Mams was er niet meer! Nee hoor, kijk maar. Ik zit hier, drink mijn koffie, doe mijn ding - wat af en toe volgens inwonend kroost een discutabele bezigheid is - en ben dankbaar dat je net weer wat stof tot schrijven hebt geleverd want ik moet ook nog brood halen en het schóót maar niet op met de afronding van deze week. Jahaa, ik heb het mezelf opgelegd, dit huiswerk maar ik wil dit gewoon kúnnen. Niemand die erom gevraagd heeft. En ik doe het lekker toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten