Tussen die uitersten is er trouwens ook voldoende poetsplezier.
Het past mij, als 'komt-net-kijken-medewerker-huishoudelijke-ondersteuning' helemaal niet om commentaar te leveren.
Ik zeg al niks meer...
Mevrouw B. woont in een schattig huisje waar de tijd stil heeft gestaan. Binnen en buiten. Een Ot en Sien-huisje is het, met raampjes die van zichzelf al klein zijn maar ook nog verdeeld moesten worden door een roede horizontaal én verticaal. De tuin glooit en ziet uit op de Reitdiepvallei. Fruitbomen beloven een beste oogst in de komende nazomer. Het is een liefelijk plaatje.
Mevrouw ziet er zelf niks meer van. Maar niet omdat ze er aan gewend is of de schoonheid ervan niet meer telt.
Mevrouw is blind...
"En daarom", verzekert haar schoondochter mij, "valt het huishouden hier niet mee. Dat vraagt bewustheid in alles. Blinde mensen weten op de tast dingen vaak beter te vinden dan wij met onze blik op oneindig en verstand op nul. Alles heeft een vaste plek. Denk je dat die onlogisch is, toch mooi zo laten" Ik kijk nog eens rond en zie inderdaad een uitgebalanceerde verdeling van spullen en meubels. Geen tierlantijnencircus. Iets onlogisch kan ik ook nog niet ontdekken. En wat dan nog..? Het past mij als 'komt-net-kijken-medewerker-huishoudelijke-ondersteuning' nog steeds niet niet om daar iets over uit te spreken.
Je zal mij niet horen...
Zo'n strak huishouden zorgt dat je overal bij kan. Heel prettig. Dat geeft me de eerste keer al direct de tijd om buitenom de ramen te lappen. Lage kozijnen. Ook hier zo klaar. Geen gewiebel met krukjes en alleen maar hier en daar een spin in je nek. En dan is er koffie...
Schoondochter des huizes wijst mij op het emmertje met de zeem daarover heen gevleid, dat nu al niet staat waar het wezen moet. "Geeft niks, wij moesten het ook leren" lacht ze. Weet je, ik heb laatst iemand iets horen zeggen wat ik jou ook niet onthouden wil. Iemand, een ándere blinde, zei eens: "De mensen begrijpen het heel goed en tonen veel meeleven, als je zegt dat je blind bent. Maar ik kan ook nog eens niks zíen!"
En dan heb je écht een probleem!
Ik vat em. De consequenties van een beperking zijn voor niet iedereen direct even zichtbaar (dat klinkt in dit verband ook wel weer dubbel). Dat blijkt uit kleine domme dingen, als dat emmertje. Ben ik nou (zie Mattheüs 13:10-15) ziende blind? Laat ik in ieder geval als 'komt-net-kijken-enzovoorts' laten merken dat mijn oren gehoord hebben, wat in de afgelopen ochtend gezegd is.
Je zal mij niet horen...
Zo'n strak huishouden zorgt dat je overal bij kan. Heel prettig. Dat geeft me de eerste keer al direct de tijd om buitenom de ramen te lappen. Lage kozijnen. Ook hier zo klaar. Geen gewiebel met krukjes en alleen maar hier en daar een spin in je nek. En dan is er koffie...
Schoondochter des huizes wijst mij op het emmertje met de zeem daarover heen gevleid, dat nu al niet staat waar het wezen moet. "Geeft niks, wij moesten het ook leren" lacht ze. Weet je, ik heb laatst iemand iets horen zeggen wat ik jou ook niet onthouden wil. Iemand, een ándere blinde, zei eens: "De mensen begrijpen het heel goed en tonen veel meeleven, als je zegt dat je blind bent. Maar ik kan ook nog eens niks zíen!"
En dan heb je écht een probleem!
Ik vat em. De consequenties van een beperking zijn voor niet iedereen direct even zichtbaar (dat klinkt in dit verband ook wel weer dubbel). Dat blijkt uit kleine domme dingen, als dat emmertje. Ben ik nou (zie Mattheüs 13:10-15) ziende blind? Laat ik in ieder geval als 'komt-net-kijken-enzovoorts' laten merken dat mijn oren gehoord hebben, wat in de afgelopen ochtend gezegd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten