Snippers (10)

Relaties zijn mooi. Relaties zijn vernieuwend. Opwindend zo je wilt. Relaties die op basis van gelijkwaardigheid zorgvuldig zijn opgebouwd, duren het langst. Gelukkig de mens met zulke verbintenissen. Facebook vertelde me zonet dat de relatie met mijn kerel daar eentje van is met een vijfjarig lang bestand. Achtentwintig, de verkering meegerekend, zal je bedoelen! Facebook vertelt me niks nieuws. Vijf jaar! Pff, Het mocht wat. Wat je niet kan bewijzen, reken je voor het gemak maar gewoon niet mee. Beledigend!

Een betweter en bemoeial is het. Maar ik heb niks in te brengen dan lege briefjes want ik heb het 'vind-ik-leuk-kanaal' zelf binnengehengeld. "Goeiedag, komt u binnen. Oh, u hébt zich al geïnstalleerd. Ok dan. Wilt u koffie? Thee? Chips met paprika of metaalsmaak? U zegt het maar." Bigbrother-trekjes  in de veelgeroemde vooruitgang van technologie, krijg je er gratis bij. Gisteren werd me verklapt, dat ik iemand ontvriend had. Wederom oud nieuws! Zo onaardig van me! Hoe durf ik? 'De relatie die het aanging, zou het niet merken', verzekerde de blauwe duim. Het was troost waar ik niet om had gevraagd. En dat om een 'Ships-that-pass-in-the-night'-geval. De relatie maakt er waarschijnlijk geen punt van dat we met geen draadje meer vastzitten. Tja, als je slapende honden wakker maakt met berichten als: 'Wie nog mijn echte vriend wil zijn, moet nu kopiëren, delen en knippen' of: 'Ik ga u allen verlaten', moet niet gek opkijken als iedereen ineens weer gaat plakken... Maar als je dat leuk vindt of geweldig, of verbluffend zelfs... 

Mij best...

Relaties zijn fantastisch. Ik ga u dus niet verlaten. Wees gerust. Of teleurgesteld (maar hou dat fijn voor u). Hoogstens neem ik vakantie van de schrijffratsen of draai de frequentie een beetje terug. Dat weet ik allemaal nog niet zo precies. Facebook zal wel weer verrast wezen. Eigenlijk is het ook wel een zieligerd. Niet eens een persoon. Wel een pleaser zonder verantwoordelijkheidsgevoel, die ons leven lijkt te beheersen. En wat een tijdvreter. "Laten we het gezellig houden!" hoor ik. Dieper steken dan het herhalen van feiten lukt niet eens...

Nee, dan moet ik bij een ander alziend oog wezen. Dat van een scheppende God, die mijn vader wezen wil. Gelijkwaardigheid is gek genoeg niet in geding. De mens is in zijn tijdlijn een mooi eindje opgeschoten met al zijn communicatietechnieken maar zonder Hem wordt het niks. Hij kent me - over verbluft gesproken - beter dan ik zelf. Houdt van me. Corrigeert me maar dringt niet binnen als ikzelf de deur niet open zet. Een gentleman! Verre te verkiezen boven een allemansvriend, eigenlijk...

Hoe verdeel ik mijn aandacht?

Waar zit - in mijn hoofd - de 'Be my guest, Lord'- knop eigenlijk?

Sta open voor de grootste verrassing ooit en LIKE!!!