Gods trouw die het heelal omspant, vertoont zich aan de volken.
Ken je dat lied nog? We zongen het vroeger op school na de Bijbelvertelling over Noach en de ark en wat er na het bouwen van die allereerste indoor-dierentuin allemaal gebeurde (Genesis 6 - 8). De prachtige kleurenboog staat tegenwoordig symbool voor meer en andere dingen dan Gods belofte om de aarde en haar volheid niet meer te laten overspoelen. Zelfs niet als wij zelf roepen: "Na ons de zondvloed" want we roepen wel meer onheil over onszelf of ons nakroost af. Daar is niet aan te voldoen blijkbaar. Is het een gejat idee als mensen de regenboog willen gebruiken om keuzevrijheden te onderstrepen? Kinderen van één Vader, reik elkaar de hand. Oh nee, doe maar niet want voorbijgangers - mensen die misschien niets met regenbogen hebben of met relaties die in hun overtuiging niet kunnen bestaan - rukken zomaar een betonschaar uit hun binnenzak om hun medemens er de tanden mee uit de mond te slaan. Hoe ongemakkelijk allemaal (laat ik me voorzichtig uitdrukken want ik hou helemaal niet van betonscharen). Het is maar goed dat alle natuurverschijnselen bedacht zijn door een Schepper die er Zichzelf inlegde. En al Zijn liefde voor die wereld inclusief de kroon der Schepping: De mens. Soms zou je bedanken voor de eer om deel uit te maken van dat ras, als je ziet hoe de mens een beest kan worden. Maar dat is natuurlijk heel arrogant.
Geef me - toch maar - de vijf!
Geef me - toch maar - de vijf!
Best wel een mooi lied eigenlijk, luister naar het slotcouplet;
God zal, wanneer de boog verschijnt
aan Zijn verbond gedenken.
Zo wil Hij na het oordeel weer
de mens het leven schenken.
En zo geschiedde.
Toen de kleuren allemaal verdwenen in drie uren duisternis en verlatenheid.
Zie de mens...
* 'De regenboog staat hemelhoog' is afkomstig uit de bundel: 'Een lied voor Jeruzalem'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten