Weeksels 7 t/m 12 december

Maandag:
Geen verhandelingen over het uitzwaaien van de grote kindervriend. Helemaal klaar met die gast. Dat suggereert ondankbaarheid maar niets is wat het lijkt. De maand heeft meer in petto en dat moet allemaal nog gevierd worden. Op de markt kocht ik afgelopen zaterdag voor vijf euro een groot boeket bloemen. Het was eigenlijk meer een pákket. Mooi hoor, armen vol blauwe besjes, gipskruid en alstroemeria. Ergens op ons terras bevindt zich nog een hele grote aarden pot waar het hele zwikje in kan. Laat ik nou dit jaar verstandig zijn en niet alles in één keer klaar willen hebben (wie lacht daar?) De beste vruchten groeien langzaam dus misschien ook wel een gedegen schema dat ons huis in kerstsferen brengt, En vertel me niet dat het niet nodig is om dat te willen of dat ik het (kerst)kind weggooi met het badwater of ander sop, omdat het helemaal verdrongen wordt door onze versierkul, want dat weet ik allemaal heus wel maar de buren doen het immers ook. Welk moment zal ik reserveren voor het alleen maar ontwarren van snoertjes om vervolgens te constateren dat het vergeefse moeite was? Can't wait...

Dinsdag:
Vorig jaar kocht ik een set van drie rotan ringen die door ijzerkettinkjes bij elkaar gehouden worden. In die ringen zijn haakjes aangebracht om kleinigheden aan op te hangen. Het leek zo'n leuk ding maar het is een kreng. Hing de hele zomer in de garage dus kreeg ik uiteraard ruzie met die kettinkjes die net als lichtsnoertjes op mysterieuze wijze om elkaar heen waren gaan kronkelen. Dat is het gevolg van de wet van onherroepelijke warboel. Dat leverde geen kerstgedachten op. Na het partijtje vrij worstelen met de drie hoelahoeps  moest er boven de tafel nog een systeem bedacht worden want daar moest ie komen te hangen. Het resultaat: flutgezicht, verspilde energie en een hoop commentaar waar mijn geliefde kritische huisgenoten gewoon gelijk in hadden. In de garage hangt dus weer aan een haak een set van drie rotan ringen. Voor vijf euro af te halen. De opbrengst gaat naar een goed doel. Een fonds voor gefrustreerde huisvrouwen met teveel kerst-fröbelgekte of zo.

Woensdag:
Natuurlijk kunnen we het niet helpen, dat gedonderjaag met naaldboomtakken, bakjes met een kaars er in of andere dingen die opgehangen of neergezet moeten worden. We trappen er massaal in, wat grappig is en ook het bewijs dat de fröbelgenen al eeuwen geleden moeten zijn verdeeld over de mensheid. En vanaf dat moment ging het woekeren. Wie wel eens een les over celdeling heeft gehad, weet dat er geen houden meer aan is en daarom gaan we dus maar los. Mijn eerste versierheriinnering dateert van die ene keer dat ik op een dag uit school  kwam en direct al in de gang tegen een enorme crêpe-papieren klok op liep. Zo'n ding waarover Godfried Bomans eens zo treffend zei dat ze opgevouwen weinig voorstellen maar naderhand toch meevallen. En verder, hoever je ook keek, waren er zilverkleurige slingers, gouden kerstballen en andere dingen waar je acuut adhd van oploopt. Nee, dan heb je veel meer aan de miskoop, bestaande uit drie ringen van ro... Enzovoorts.

Donderdag;
Nog geen bal opgeschoten met die kerstsier. Nog even en alles kan ongeopend retour richting garagekast. Dat  klinkt bijna aanlokkelijk, eerlijk gezegd. Intussen knallen de etalages los en is er een facebook-bericht van een winkel die kerststallen verkoopt. Blijkbaar is het kindeke Jezus het meest gewilde item in december want de poppetjes die Hem moeten voorstellen, worden geroofd en daarom heeft de kerststalverkoper besloten dat Jezus voortaan aan de kassa verkrijgbaar is waardoor Hij, zonder dat het winkelpersoneel het misschien besefte, het middelpunt van het feest wordt. Wat al eeuwenlang de bedoeling was maar Hij raakt steeds uit beeld door onze toeters en bellen.
Het lied: "Hij kwam bij ons, heel gewoon" kan ik nu alleen niet meer los zien van kassahandelingen. Er is een hoge prijs voor dit feest betaald.

Vrijdag:
Extra werk in het grote postcircus. Veel kerstkaartjes al. En ik had nog zó gezegd: "Geen klein prut'. Maar nee, niet luisteren natuurlijk. Gevolg: Onleesbare adressering en dan heeft de post het natuurlijk weer gedaan als de boel niet voor de kerstdagen gearriveerd is. Sommige mensen maken er echt een potje van. "Voor tante Miep" lees ik. Fijn voor het lieve mens maar waar moet ik haar plaatsen? Voor mijn neus staat de postkast met vakjes waar straatnamen op zijn aangebracht. Die kast is gewillig genoeg maar kent ook zijn beperkingen want tante Miep is namelijk niet de enige gelukkige kerstpostonvangster. Zo krijgt een mevrouw die twee straten verderop woont, de post van tante Miep misschien. Stel dat zij elkaar wel kennen maar niet zo kunnen zetten. Denkt u dat tantetje uw kaart nog ontvangt? Ik zou het risico niet durven nemen... Wel is het fijn als ik nog een beetje op tijd klaar ben want er is thuis nog een boel te doen.

Zaterdag:
Hè hè, het staat en hangt allemaal hoor. De keuken leek een waar slagveld en de huiskamer keek ook sip maar alle werksporen zijn al uitgewist. Voorbereiding is maar alles. Dat heeft niet iedereen in de vingers. Maar er valt veel uit geschiedenissen te leren. Zo las ik jaren geleden 'het geslacht Björndal,'  een Noorse familiekroniek waarin onder anderen de toestanden voor het kerstfeest beschreven worden. Met een hoop gekook en gebak en zo maar geen gepieker over ophangsystemen. En dit alles geschiedt een aantal weken voor kerst onder bezielende leiding van een soort dorpstante die tegelijk tot haar honderdste de baker was van de hele streek  en die het allemaal overzag en het beste wist. Zo'n mevrouw zou zich een rolberoerte zijn geschrokken als ze zag wat wij allemaal van stal haalden want in de tijd van het boek werd de overdaad van wildbraad en drank slechts in devotie opgediend. En van versieren wisten die lui ook wel wat maar dan ging het vooral om houtsnijwerk van nuttige producten. Kortom; een boek waaruit je de dennengeur moeiteloos opsnuift.  Nou is er een Zweedse kerstmarkt, dit weekend. Zal ik gaan of laat ik em schieten? Iets kopen om op te hangen hoeft toch al niet meer.  Daar hangt nog wat in de garage immers (...) Ik ben er nog niet uit. Laat ik in ieder geval maar afsluiten met een Scandinavische kerstwens: 'God Jul'.