Maandag:
Vijf jaar geleden zaten we hier ook, Oosterhout. Brabant, want daar brandde nog licht. Het was een lastminuteschijnsel van een huisje dat wij komende vier dagen bewonen. Een park met zwembad, supermarkt, en vooral met wifi, wat voor enkelen in ons gezin levensbehoefte nummer 1 is. Ze hebben huizen voor 4 maar ook een aantal met plaats voor 22 personen. En daartussenin ook nog wat formaten Toen we hier in 2010 zaten, maakte het de organisatie van de vakantieketen niets uit hoe groot we ons huis wilden. Dus werd het één van die allergrootste (Iedereen een badkamer voor zichzelf en verstoppertje spelen omdat het regende). Die mogelijkheid bestaat niet meer, Blijkbaar zijn ze hier geschrokken van ons idee. Nu dus een huisje voor acht personen.
Dinsdag:
Op het nieuws: Dementie blijkt voorkomen te kunnen worden. Hoge bloeddruk en lage opleiding zijn onder meer de oorzaken van de ziekte. Ben je beter opgeleid, heb je kans dat je de ziekte beter opvangt door je restcapaciteiten. Lekker dan! Wat moet je met zulke info? Allemaal weer terug naar school? "Sorry mevrouw dinges, u bent al dement maar ik wil het niet worden. Ik zal u even wijzen waar de koffie en thee staan. Tot vanavond. Sorry ouders, vanaf nu geen bezoek meer. Kind moet weer met de neus de boeken in. Geen mantelzorg meer. Nou ja, die werd toch al niet betaald. " Oh wacht even, we vieren nog vakantie! Gisteren bleek dat er iets aan mijn organisatie ontbrak. Tenminste, ik was degene die de beddenzooi bij elkaar zocht. maar er was te weinig. Niet goed geteld blijkbaar. Zie je wel, heb je 't gemier al. Eigen schuld. Niet doorgestudeerd zeker.
Woensdag:
Fiets gehuurd. Heel Oosterhout doorkruist. Naast mooie optrekjes vind je ook vooral heel mooie kloosters hier, deel uitmakend van de 'helige driehoek'. Kloosterordes die hier in vroeger jaren zijn gesticht. In de plaatselijke krant lees ik over de mogelijkheid er te logeren en over open dagen waarop je je kunt vervoegen bij de monniken en nonnen die er een leven leiden naar de regels van st Augustinus of de Benedictijnen. Ze staan middenin de maatschappij. Eigenlijk dacht ik dat het vooral iets van vroeger of alleen nog maar in naam was. Maar nee, 'Ora et Labora' naast NAC Breda in de krant. En daarnaast een advertentie over gefrituurde zandheuveltjes die één van de plaatselijke snackbars kan leveren. Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen want in Groningen kennen we die lekkernij niet. In ieder geval wordt verwezen naar de grondsoort waarop Oosterhout is verbouwd en hopelijk scheppen ze daar voor de patatboer niet iedere keer een laagje vanaf voor de borrelhapjes. Tijdens mijn tocht stap ik een aantal malen af om mijn mobielnavigator te raadplegen. Om mij heen is iemand doende wat blikjes en andere troep van de straat te plukken. Razend is hij op 'die gasten, witte ge wel?" Nee meneer, ik zou niet weten wie het deed maar ik ben het ook zonder Brabantse tongval met u eens. Gooi dat ... (onverstaanbaar scheldwoord) toch gewoon in die bakken aan de kant van de weg of naast de sint Jans. Hou doe!
Donderdag:
Zojuist speelden jongste en ik even een potje Yahtzee. Vakantiedingetje. Niet dat het belangrijk is om te weten maar het scheelt weer blogvulling. Laatste dag in het vakantiepark. Hoe gaat dat? Rondlummelen en koelkast leegmaken dus wat kun je daar nou van vertellen? Dan dus maar een stuk ongevraagde achtergrondinformatie over een spel dat in 1954 werd bedacht door een Canadees koppel tijdens de jacht. Misschien wel om het wachten op loslopend wild wat te bekorten. Alhoewel, dat dobbelsteengerammel alarmeerde volgens mij alles wat nog niet geschoten was en zo ontstond waarschijnlijk genoeg tijd om alle spelregels gedetailleerd op schrift te zetten. Hoe dan ook, de jagers van niks vonden het zo leuk, dat ze in ruil voor de bedenkersrechten een vriend opbelden die ook uitgever was. Wilt u daar de gegevens ook nog van? Natuurlijk niet, dacht ik al. De vriend zag er geld in en verkocht een aantal jaren later het concept weer aan Hasbro. Die naam staat op het doosje dat u in de winkel koopt. Zo, weer een stukje parate bonuskennis in de pocket. Goed voor 35 punten. En dat was zomaar blijven liggen omdat er niet naar gevraagd of gezocht was.
Vrijdag:
We trokken over de snelweg een streep dwars door Nederland van Zuid naar Noord, gooiden vijf wassen in de meest onmisbare machine om maar weer eens in termen van bont, gekleurd, dertig en zestig graden te blijven en inmiddels knappen we een fikse uil op ons eigen bed. Dat lag fantastisch en er was geen enkele reden om die sponde te verruilen voor een onbekend bed. Ook ons toilet is veel fijner dan die in het vakantiehuisje met bruine plavuizen en spinnen in de hoekjes. Die schrokken zich een ongeluk van de stofzuiger vanmorgen. Volgens mij kenden ze dat gevaar niet eens. We hadden makkelijk kunnen gaan klagen aan de balie. We hadden de schoonmaakploeg kunnen laten komen. We hadden die lui alle hoeken van het huisje kunnen tonen. Mooi niet. Zelluf doen! Een kater krijg je ervan en vanavond meldde mijn lief ten overvloede, dat er klachten bestaan over het eventueel niet terugbetalen van de sopsom! Even een weekje afwachten natuurlijk maar vertel me niet dat ik voor niks bezig ben geweest. Zeg me dat het niet waar is!!
Zaterdag:
De laatste druppels gezamenlijk vakantieplezier wrongen we vanmorgen uit. Ze bestonden uit onmatig uitslapen, ontbijt op bed en een beetje zappen. De zon is verdwenen. Ze maakt de komende dagen plaats voor code geel met onweer, wind en regen. Daarna zal het weer beter worden, zeggen ze. Een boos leedvermaak in ons meent, dat het niet erg is omdat onze vrije dagen toch al om zijn en ook de vijf draaisels vakantiewas alweer in de kast liggen. Heel onaardig van ons dus. Het is trouwens helemaal niks gedaan met de mensheid want over drie miljard jaar zijn we uitgestorven. Een onheilsprofeet van National Geographic meldt het. Hij veegt de mens met één handbeweging van tafel omdat de zon te heet gaat worden. De gloeiende gasbol die bovenaan de hemel staat, is in werkelijkheid gewoon een stuiterende waterstofatomenverzameling. Deeltjes die steeds meer zullen gaan botsen en ten gevolge van dat hitsige gedoe aan zichzelf ten prooi gaan vallen. Het programma wordt om het kwartier onderbroken voor drink, en plaspauzes. Gelukkig maar want je krijgt wel dorst van dit verhaal. Na weer op krachten gekomen te zijn, mogen we onze weg weer vervolgen. Drie miljard jaar zal het niet gaan duren, denk ik. Alhoewel, waar een wetenschappelijk programma geen rekening mee houdt, verwacht ik nog wel mee te maken. Een gebeuren dat alles overstijgt, dat een never-ending grote vakantie gaat inluiden: De wederkomst van Jezus Christus, Zoon van de Schepper, die voor de gevolgen van ons boos leed, en ander vermaak betaalde en aan het kruis riep, dat hij dorst had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten