weeksels 29 juni t/m 4 juli

Maandag:
Je solliciteert op een baan waarbij je zo'n beetje voor het krieken van de dag verwacht wordt. Dan neem je - logisch nadenken kost even wat -  maatregelen die meer dan spartaans genoemd mogen worden. Omdat een ander niet wakker hoeft te worden van jouw vroege opstaan, sleep je een matrasje mee naar beneden. Ook dwing je jezelf om na te denken over gepaste kleding en uiteraard verantwoorde oorbellen voor de volgende dag. Als toetje weet je al, dat je zo bang bent niet op tijd te ontwaken, dat met één oog open en de andere dicht deze nacht zal verglijden. Tel je zegeningen. Je ligt NIET in een tentje. NIET op een te dun luchtbed en er scharrelt ook NIET een beest om  je heen dat kraaien wil . Al was dat qua wekkerfunctie misschien wel handig geweest. Slaap wel. Morgen weer op je post.

Dinsdag:
Is er werkelijk meer dan een jaar verstreken? De post laat zich moeiteloos in vakjes leggen en daarna luisteren al die enveloppen ook nog netjes naar mij als ik ze in looproute zet. Ook die ene collega die destijds al een bijzonder repertoire weggalmde, is nog steeds aan het woord. Zijn woordkeus is onveranderd; liedjes van verlangen naar spek voor niet zijn bek. Onbereikbaarheden waar hij evenwel soep van lust. Wel een optimist dus als je gewoon door blijft blèren. Andere liedjes hoorden we in de avond tijdens de opvoering van de musical van groep 8. Prachtig samenspel. Ook het regelmatig verwisselen van coulissen was een genot om te zien. De basisschool behoort bij deze tot het verleden in ons gezin.

Woensdag:
Toen vorige week de kalender ons meldde dat het zomer was, konden we niet anders dan ervan uitgaan dat wijzelf blijkbaar gek waren dan. De windvlagen gierden om het huis, we zochten bijna de handschoenen en sjaals maar weer op en er waren visioenen van een buitenwinterlijke elfstedentocht. We lachten schamper, gelijk Sara - van Abraham - die vroeger te horen kreeg dat er iets geweldigs zou gebeuren. Dat zet me aan het denken. "Ik heb niet gelachen" zei Sara. "Ja, dat deed je wel". Welles-nietes in de bijbel. Maar kijk eens verder dan je neus lang is. Trek blijde tijding niet in twijfel als je niet direct resultaten ziet. Geloof er in!

Donderdag:
Als je heel stil zit, valt het met dertig graden heus wel mee. Oh, sorry, vijfendertig! Gewoon doorademen en niet zeuren vooral. En kortere blogjes neerzetten. Dat is ongeveer het recept om hoge temperaturen het hoofd te bieden. En werk je bij het postcircus, krijg je zomaar een flesje koud water aangereikt. Helemaal fijn! In de avond wacht ons een feestelijke diplomering van die ene dochter. Daar staat ze, diploma in haar hand. Applaus omdat ze heel erg gemotiveerd want veel te vroeg verscheen voor onderdeel Nederlands. Als je nu alvast op de fiets stapt weet je zeker dat je ook in augustus weer op tijd bent voor de rest van je opleiding. Of je houdt je rooster in de gaten. Het avondje krijgt een enorm slotakkoord; donderbuien en prachtige bliksemslangen!

Vrijdag:
De lichtkoepel in onze keuken gooit een enorme hoeveelheid warmte de ruimte in . Men neme een lap stof, krukje, punaises en een hoop lef om die extra klefheid een beetje te dempen. Krukje wiebelt wat. Tijd voor een nieuw exemplaar. Beetje donker wordt het wel. Bijna bega ik een misstap. Eh... Dit hele experiment draagt in feite vanaf het begin al die naam. Maar wat een heerlijke koele keuken krijg je ervan. En wat moet je eten met zulk weer? Lag het aan mezelf dan wordt dat fruit, fruit en nog eens fruit. En water. Kom er niet mee weg. Het worden gekruide aardappelschijfjes met komkommer en een haktgebal! 'fout woord' meldt spellingcontrole. Nee hoor. Gewoon een ingeburgerde term in de familie. Een specerij dat je maaltijd bijzonder kruidt. Bij welke temperatuur dan ook.

Zaterdag:
Vanmorgen hapsnap in het nieuws gelezen over een baby die gezellig een kilometer ver de zee opdobberde terwijl de ouders hun bruinschema onderhielden op het strand. Kwestie van prioriteit stellen, denk ik. Het kind werd gered en de ouders maakten zich met het kleintje uit de voeten zodra ze verenigd waren met hun spruit. Ter geruststeling: Het waren geen Nederlanders...
Vanmorgen na het gevecht met post onder hoge temperaturen, liep ik nog wat boodschappen te doen op de markt. Ook hier was het heet! Moeders met kleuters, met peuters, met baby's zag ik. Wat ik hoorde, bestond vooral uit gejengel en hier en daar een kind dat het op een krijsen zette van onmacht. Het ene kleintje zag er meer gesmolten uit dan de ander. Thuisblijven was blijkbaar geen optie maar een beetje zielig vind ik het wel. Gelukkig komen we er niet mee in het eigenlandse nieuws.