"Aandacht maakt alles mooier," zegt de woongigant. Dat wij dankbare discipelen zijn op momenten dat er in of om ons huis wat gebeuren moet, is hier en daar (en verder ook) duidelijk te bespeuren. Het gemier met imbussleutels hebben we na jaren aandacht steeds beter onder de knie omdat aangeboorde talenten zich verder hebben ontwikkeld. Behalve enkele momenten van zelfoverschatting op klusgebied, is er een zekere rust in ons interieur gekomen. Zo kalm als vorige week zijn we trouwens nog nooit geweest. Zonder één woonaankoop schoven we bij de kassa langs...
Inhakend op het stukje over garantie, moet ik opmerken dat rust, reinheid en regelmaat van binnenuit en een heldere geest weer andere dingen van een mens vragen. Dat vraagt om de kortste route naar de spiegels. Niet die van de blauw-geel-zaak maar te vinden in een groot dik boek (beter die voor het grijpen dan de catalogus vol Zweeds woongenot). Er staat bijvoorbeeld in dat ik mijn begeerten moet kennen om ze af te kunnen leggen (in de koopjeshoek, vermoedelijk). Dat een mens niet alleen leeft bij smörrebröd maar bij het levende Woord. Dat de Zoon van God geen plek had om Zijn hoofd neer te leggen om uit te rusten van Zijn werk. Natuurlijk had ik - als doorgewinterde woonwarenhuisadept - kunnen vertellen op welk bed Hij zich had kunnen laten neervallen met een keur aan beddentextiel om over zich heen te vleien - oh en let vooral op het verschil in hoofdkussens want er is geen zij, rug of buikslaper gelijk - maar daar blijkt het niet om te draaien...
Ik pak mijn kleine potloodje met het o zo bekende logo. Het lichtgewicht dingetje gaat overal mee naar toe. Lichte paniek bevangt mij soms als ik het niet in een greep kan vinden. Op een vodje papier kalk ik een tekentje en een woord. Een kruisje met: Focus! Dat heb ik nodig. Dat is een ander woord voor aandacht. En het onderwerp waarop overstijgt alle retourtermijnen. Guess what? Zelfs het aandraaien van schroeven is overbodig. Het stuk hout blijkt nooit te wiebelen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten