Dwalen

Vandaag fietste ik naar de supermarkt. Geen schokkend nieuws. Gisteren deed ik dat en morgen zal het niet anders zijn want er moeten veel wensen vervuld worden. Oud nieuws dus, dat niettemin te pas en  - voornamelijk - te onpas herhaaldelijk als frisse update gepresenteerd wordt. Maar ik ben zeker niet de enige die zich daar schuldig aan maakt. Ik dwaal af. Zeker, Dat is waar...

Waar was ik gebleven? Oh ja, tussen het brood en de kaas. Daar staan mensen te praten over tractoren in den Haag. Die niet verder mochten terwijl bij de intocht van de Sint in Dokkum... ("Ja, zeggn joe dat wel")  en over de watersnoodramp van '53, toen er zoveel hulp uit heel het land was voor de slachtoffers. 'Nou binn wie aan beurt' knikt er eentje. En iemand anders lacht schamper. 'Zeeland was bijna van  koart verdweenn. Wie zinkn mit n kaander weg ien bodem" Schrik overigens niet van de dubbele n. Kwestie van korte tijdswinst als er sommige letters niet hoeven worden uitgesproken, wat goed uitkomt in een provincie waar het vijf voor twaalf blijft.  Het gesprek wordt afgeblust met een bittere uitspraak: "Grönn het nooit op koart stoan bie dei Hoageneezn. Allain mor n tekening van de gasvlam op de plek woar wie woonn." 

Ik dwaal verder. Anders zien ze nog dat ik afluister. Komen ze met een zwijgcontract of zo...

Hee, een aanbieding. Dat is altijd fijn. "In prijs verlaagd!" staat erbij. Bijna grijp ik toe, als ik ineens bemerk, dat ik iets beet heb, waarvan de prijs eerst een drukkertje naar boven heeft gehad en daarna is men genereus geweest met prijswijziging naar beneden. Je moet er maar opkomen. Maar ik heb al gegeten en gedronken. Zo kan ik het ook. En de vorige minister van economische zaken kon het. Misschien had hij ook zo'n aanbiedingsbordje. Het ook al aangeprijsde bier is inmiddels al op. Zenuwachtig haast zich een man richting winkelmedewerker. "Ik krijg mijn bier toch nog wel?" Het lijkt wel een Belg die zich verontrust afvraagt waar zijn gas blijft. Wat heeft hij met Groningen te maken? Afspraak is afspraak en Loppersum ver weg. Ach. Ik dwaal alweer af. Zo kom ik nooit bij de kassa...

Daar is de krantenstandaard. "Terug naar Twaalf!" Drie keer raden waar dat over gaat. "Nog zegels mevrouw? Nee dank u. Fijne dag. Insgelijks." Uren later lees ik dat het kabinet zich zeer verplicht voelt om dat advies te volgen. En de premier zegt: "Dit moet gewoon!" Kan je met die constructie nog alle kanten uit  (grote stappen snel thuis, ze hebben immers een slinger aan het stuur gegeven, dus doe niet zo flauw) of klinkt ons dit als muziek in de oren? 

Of als oud nieuws?