Ik brand een digitale fakkel voor Groningen. U weet wel, dat deel van Nederland dat vanzelf instort omdat vanaf de jaren tachtig heftig en hevig werd ontkend dat gasboringen er een gat in de grond zouden veroorzaken. Nu één en ander stilaan toch schoorvoetend toegegeven wordt, is het voor veel mensen eigenlijk al te laat...
Als het kalf verdronken is.... Wordt de put gedempt met loze beloften, schadeprotocolgeklier en versterkingsoperaties. Wordt er een fakkeloptocht gehouden in de Groningse binnenstad (ongeveer 12.000 deelnemers!) en wie thuisbleef, ontstak zojuist dus die digitale toorts. In een overzichtje zag ik tot mijn vreugde dat het niet allemaal Noorderlingen zijn die de moeite ervoor namen. Ook mensen uit andere streken voelen zich betrokken. Dat is hartverwarmend, wat goed uit komt in deze koude tijden. Anderen zien het probleem niet echt en hoopten een paar dagen terug op social-media bij waaicode rood dat het aardbevingsgebied maar wegwaaide."Dat gezeik van die Groningers altijd"
We hopen hartgrondig dat de wind u geen parten heeft gespeeld. Niet in levenden lijve en liefst ook niet op materieel gebied. Misschien is er een boom op de auto gevallen of kwam de trein maar niet opdagen. En wellicht was u heel boos dat er pas na een hele dag wachten iemand langskwam om de kosten in kaart te krijgen voor de verzekering... Dat is echt heel naar. Daar kunnen we over meepraten.
Ach toe, zullen we een beetje gas terug nemen?
Schouders ophalen. Dat is bijna net zo makkelijk als het aanzetten van een digitaal vonkje (daarom leg ik er ook maar een lettertje bij om het vuur brandende te houden). Schouders er onder kan ook. Stuk positiever, al die neuzen dezelfde kant op, Naar welke streek dan ook. Limburg, Zeeland, Noord-Holland en zelfs richting Groningen, als dat nog blijft bestaan, tenminste...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten