Sinds Arjen L ons deze week duidelijk maakte hoe wij tegen de Pietendiscussie (je weet wel, niet de knecht en vooral kleurloos) moeten aankijken, werd hem een heldenrol toegedicht die hij onmiddellijk weer inleveren moest. Een subdiscussie stak de woedende kop op omdat anderen dezelfde motieven hadden genoemd als Arjen. Maar dan met minder geluidseffecten. Kon hij het helpen? Hij had niet eens gevraagd om de heldenstatus...
Dat Arjen ervoor kiest om de hele discussie te resetten, lijkt me een onbegonnen zaak want wie weet wat voor argumenten de kans zien er inmiddels weer bij te komen. De wens om overzicht te krijgen, deel ik wel want vanaf het moment dat er een klein detail veranderd moest worden, zijn we met elkaar beland in een grote-mensen-welles-nietes-het-is-nog-steeds-een-kinderfeest-puinhoop waar onze kleintjes zo weinig aan hebben. Het kwam zelfs bijna tot een soort van bestand dat de monden zou snoeren tot zes december. Voor het eerst in ons leven zijn we als gezin maar afgehaakt, al vroeg onze jongste spruit bij wijze van schrale troost of hij nog wel zijn maat zesenveertig mocht zetten.
Intussen hadden wij wel andere zorgen. We blijken een muizenkolonie te herbergen zonder het zelf te willen en de beestjes zijn niet vervaardigd van suikergoed of marsepein. "Mam, ik hoor het ritselen in de bergruimte achter de cv op mijn kamer' zei maat zesenveertig. Zoiets komt altijd slecht uit want we hebben een erg druk bezet leven. "Welnee jongen, je zal de verwarmingsbuizen wel horen tikken." Zwijgend werd ons een filmpje met overtuigende bewijzen getoond. De kleur van de muizen varieert van licht blond naar donkergrijs maar zeg het alsjeblieft zachtjes want het is de bedoeling dat zij - huismuis van traditie of niet - dienen te vertrekken. Dat gaat zelden goedschiks. Geen discussie over mogelijk, zelfs geen subversie Hoogstens tussen ons als hoofdbewoners, over hoe we dit probleem gaan aanpakken om muizenblokkades te voorkomen.
En zo stonden wij deze week in de dierenwinkel waar men, hoe ironisch eigenlijk, zowel het beste voer voor huisdieren als het beste gif en/of executiewerktuigen verkoopt. Het was even zoeken naar het juiste schap maar eenmaal daar aangekomen, werd ons een scala aan verderf en verdrijf getoond. Doeltreffend en duidelijk. Verfijnde vallen waar je eigen vinger niet meer aan te pas komt, zullen zelfs de meest kleurloze muis nog laten verbleken.
"Nou vooruit, die supersonische dan maar?"
Gisteren verwijderde ik muizenlijk nummer drie. Ze zijn eigenlijk best mooi, muizen. Maar ik wil ze niet. Vroeger... Ja, vroeger accepteerde de mens zulks. Vroeger vergingen ook schepen met man en muis. Toen de partij voor de dieren nog niet bestond en zo. En als dit nou nog een feestje was. Het voert te ver om een muizenplaag als zodanig te definiëren. Het wachten is op klap nummer zoveel die ons zegt dat er weer geruimd moet worden. Niet door ons grut, dat gruwt van alles wat muis is. Maar door mijn kerel of door me zelf.
Zijn we nou onze eigen held?
Maar wat hebben we daar aan?
We hebben er niet eens om gevraagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten