Misschien komt het over een paar jaar wel weer goed tussen 's lands meest besproken kinderfeest en mij . Het viel niet mee om alle stromen van protest te weerstaan, toen bleek dat er echt helemaal geen één pakje lag, terwijl dat van tevoren luid en duidelijk was meegedeeld. En ik genoot nog wel zo van al dat gesjouw en telaatbezorgdstress van anderen. Dag Sinterklaasje. Waar is de doos met kerstversieringen?
Lichtjes! Snoeren vol warm white, led of good old fashion kerstlampjes die lijken te dansen door een in de accu ingebouwd knipperfeestprotocol of gewoon wat voor zich uitstralen. We kunnen wel wat extra licht gebruiken. En dus knutsel ik op een vrije dag van alles om op te hangen of neer te leggen en maak elk jaar opnieuw dezelfde fouten met de finishing touch: Stekker kan niet bij het stopcontact. Lichtjes doen het niet of gaan na vijf minuten steeds weer uit dus kan ik het pronkstuk ontmantelen om daarna tot de ontdekking te komen dat het verwisselen van batterijtjes ook heel doeltreffend was geweest.
Maar het is allemaal weer gelukt. En intussen heb ik geluisterd naar gepraat op de radio over de meest irritante woorden of uitdrukkingen. Die we nooit meer willen horen (mij is niets gevraagd). Maar mijn lichtjes staan in ieder geval in hun kracht. Daarom shinen ze ook zo mooi. Hé, was dat ook niet de boodschap voor onszelf?
Jij in jouw klein hoekje, en ik in 't mijn...
Maar dan vanuit een andere krachtbron. Dat wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten