Maandag:
Aung san suu kyi heeft de verkiezingen gewonnen in Myanmar. Wie? Hatsjie? Ja, zoiets. Het rijmt in ieder geval. En wie het is, kun je opzoeken. Wat een dame! Zo wordt ze trouwens ook genoemd door de inwoners van haar land. Het voormalig Birma. Ze heeft moeten boeten voor het openen van haar mond ten behoeve van mensenrechten daar. Ze heeft in Oxford drie studies gevolgd en jij en ik zouden waarschijnlijk nooit meer teruggekeerd zijn naar het eigen vaderland. Zij wel want haar vader was ook al vredesactivist en werd daarom het zwijgen opgelegd. Zij had al jong het idee dat ze nog wel eens in zijn voetsporen zou treden, wat ook gebeurde. Huisarrest, dreigementen, belachelijk hoge boetes en de veroordeling voor het werken in een strafkamp hingen haar boven het hoofd. Dat strafkamp ging trouwens niet door maar thuiszitten zonder bezoek te mogen ontvangen is ook geen pretje. En dat allemaal voor haar land. Oh ja, ze mocht wel vertrekken. Graag zelfs, men was de lastpak liever kwijt dan rijk. Haar man zou gaan sterven aan kanker en ze mocht naar hem toe. Maar zodra ze het luchtruim boven Myanmar verliet, zou het voor haar hermetisch gesloten worden. En de grens op de grond ook. En dus ging ze maar niet. Diep respect voor deze winnares van de nobelprijs van 1991. En nu zijn dus de meeste stemmen geteld en het ergste leed geleden. Maar natuurlijk! Het leger zegt zelfs dat het de uitslag zal respecteren. Waarom moet dat er bijgezegd worden?
Dinsdag:
Een schrijver en een zanger luisterden de middag op in de plaatselijke bibliotheek. 'Nederland leest' liet een bundel korte verhalen uitgeven en de auteur die de verhalen voor de Groningse versie verzamelde, las er uit voor tijdens het nuttigen van een hapje en een drankje en bijdragen van de liedjesman. Leuk om zoiets eens bij te wonen. Vervolgens raakte ik aan de praat met het duo en ineens was ik helemaal hip aan het netwerken. Als je dat gezemel over letters tussen lotgenoten tenminste zo mag noemen. Ach en dan hoor je dat zelfs de Echte Bekende Schrijver kampt met letters die soms wegblijven, zinnen die niet willen lopen, ideeën die gierend langs je hoofd rennen maar er geen zitting willen nemen. De zanger knikt en noemt ook nog dat waardeloze geklier om een eerste liedje na een vakantie op papier te krijgen. Gedeelde smart, wat heerlijk is dat. En een stimulans om ondanks een dreigend leeg hoofd, toch de vingers op de toetsen te blijven leggen.
Woensdag:
Het ontbijtnieuws begint met het bericht dat mensen met een hebzuchtig karakter meer uit het leven (kunnen) slepen. Dat verklaart het aantal bankwezens, makelaars en andere geldmaniakken in ons land. Er is zelfs een onderzoekje op losgelaten maar ze hebben mij niks gevraagd, en u niet, de buurvrouw niet en zij van de overkant ook al niet. Dus, wat is zo'n onderzoek dan nog waard? Ik ben ook wel eens hebzuchtig maar heb het alleen nog niet tot bankwezen gebracht. Nee, hou uw mond maar dicht. Ik zal niks vragen want het antwoord zal toch wel te wensen overlaten. Vanavond zal ik aan de deur alle 'sint Maartenzingertjes' even aan de tand voelen. Als er tenminste nog wat gebit in al die mondjes is blijven zitten want op elf November is er extra ruimte voor een bepaalde karaktertrek. Eens kijken. Hoe ga ik dat aanpakken? Ah, ik weet het al. Hoe langer het liedje hoe minder hebzucht te bespeuren. Of zegt de lengte van het liedje van verlangen ook al niks?
Donderdag:
De race is begonnen hoor. Overal zie ik verhitte gezichten in de winkelpaden. Allemaal jonge ouders op zoek naar speelgoed. Dat is heerlijk om te zien omdat wij zelf niet meer hoeven zoeken naar playmobil, lego, barbiepoppen, nepmake-up en autootjes. Is het weemoed of de kift? In de afgelopen jaren is met kleine beetjes over de drempel geschoven wat tijden daarvoor in bulkladingen over de drempel van de voordeur aangeschaft werd. Niks nieuws onder de zon en net zo verkwistend als in alle andere gezinnen. Lange rijen voor de kassa's zie ik. Het lijkt wel of al die mensen hun best doen om mij van hun wanhopige tochten te laten genieten. Ze stellen mij niet teleur. Kijk, daar is een moeder die haar kleine Kevin heeft meegenomen en na vijf minuten heeft ze daar verschrikkelijke spijt van want het jong wil iedere keer een andere kant op. Stil maar mams. Nog een jaar of tien, dan hoef je alleen maar een paar gadgets aan te schaffen. Of misschien heet het dan alweer anders. Zojuist heb ik op de gezinsapp gevraagd of bowlen ook niet heel fijn is...
Vrijdag:
Reizend van Noord naar Zuid luisteren mijn lief en ik naar een radioprogramma. Er mag telefonisch gereageerd worden. Het gaat over fruitvliegjes. Heel nare beestjes zijn dat. Ze geven je het idee dat er iets ligt te rotten in jouw keuken. Iets wat je helemaal niet wil weten. "Tja, hoe kom je eraan en hoe kom je eraf?" Prangende kwestie! Groningers kunnen zeer kort van stof zijn maar de beller die mij in de lach doet schieten heeft én veel noten op zijn zang én een bepaald indringende, nee, overtuigende manier van spreken. Bovendien laat hij geen twijfel bestaan over de enige juiste vorm van fruitvliegbestrijding. Hij valt in herhalingen bij het opnoemen van de ingrediënten van het beste recept.
"Joe neemm n bakje. Huft nait groot mor ook nait te klain. Doar dunn joe azien ien! Gain schoonmoakazien mor gewone azien. Schoonmoakazien most beslist nait hebbn. Dus. Azien (gewone dus) En dan dust haalf om haalf azien en wotter. Dus nait helemoal azien. Ook wotter! Har ik al verteld dast goin schoonmoakazien hebben mos? Okee, en dan komt op dat bakje - dat kin een gewoon bakje van sloatje weezn of eentje woar ies inzeetn het of aas wat - een stuk plestic. Mit n poar goatjes. En din hest er gain last meer van. Dus: Een gewoon plestic bakje. Haalf om haalf azien en wotter! Gain schoonmoakazien! En din plestic mit goatjes.."
De radioman breekt het boeiend relaas af met de mededeling dat het nieuws zo gaat beginnen. Op de achtergrond horen we hoe de fruitvliegbevechter nog één keer zijn lijstje opdreunt. En volgende week hopen we echt dat we die beestjes zullen ontmoeten want goede bestrijdingsmiddelen moeten beproefd worden. Gewone azijn dus! Geen schoonmaakazijn!
Voor de vertaling kunt u zonodig terecht bij ondergetekende.
Zaterdag;
Parijs. Schietende idioten, heel veel gewonden en doden. Aanslagen in de binnenstad en in voetbalstadions. Het was al zo lang rustig gebleven, blijkbaar moest er weer een daad gesteld worden ten koste van anderen. Kon je ze maar in de azijn leggen bij die andere lastige vliegjes. Half om half azijn enz.. Net zoals bij alle rampen doet het mijn vingers aarzelen boven het toetsenbord. De letterzin begint te horten en te stoten. Wat doet het er toe? Er is een onsamenhangend gebed. Er willen namelijk ook benamingen mee naar buiten waar niet om gevraagd is. En die iedereen al uitschreeuwt. Vanmorgen maakte ik een foto van de zon die elke dag opkomt en ondergaat over alles wat eronder gebeurt. Net zolang tot Iemand beslist dat ook die maat vol is. Kyrië Eleïson.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten