THUIS

Novemberregen, doordringende kilte,
koude knokkels.
Handvatten van je stuur
stevig omklemd.
Natte voeten.
Je gezicht
vol druppels
maar niet van wat
uit de hemel valt...

Het dorp, de toren nodigt:
"Nog even, je bent er bijna."
De laatste kruispunten
nemen de meeste tijd.
Voetgangers
en fietsen. Onherkenbaar
door lagen plastic
om de tekenen
van hier en nu
te trotseren.


Kijk uit. Diepe plas!
"Die zag je niet hè!"
Straks droge kleren.
Warmte die
zegt: "Kom gauw in huis."
Een hete beker
in je handen.
Nog even.
Je proeft het
al bijna...

Voeten gestrekt
naar de warmtebron
in een ruimte
die verwelkomt...
"Heer, zette U de
deur wijd open?
(van januari tot december)
Zodat Thuiskomen
voor hen die wij hier missen
nog warmer werd
dan ooit
hier op aarde?"

"Dag kind!
Fijn dat je er bent.
Kom gauw
BINNEN."