Belegen studenten doen er goed aan zich min of meer onzichtbaar te maken. Dat kan niet? Mis! Dat is mogelijk als je maar wil. Ten eerste ga je niet op kamers. Ten tweede omzeil je letterlijk en figuurlijk de zogenaamde Keiweek. Het scheelt enorm veel energie, tijd en geld. Dat is fijn want zo hou je nog wat over voor het uiteindelijke doel...
Als belegen student ontvang je schoolboeken van een huisgenoot. Wie zal die gaan kaften? De belegen student waarschijnlijk want oud vlees moet eerst op, zegt men in sommige landstreken. De werkelijke reden is uiteraard dat de jonge versie studerenden er de gaven niet voor heeft of er te lui voor is. Een combinatie van beide lijkt me waarschijnlijker. Dat heeft belegen student uiteraard zelf in de hand gewerkt met al die jaren: 'Nou, kom dan maar even'. Dat wordt: 'Leg maar naast die van mezelf'. Daar hoef je geen medelijden mee te hebben. Eigen schuld dikke bult. Maar geen ramp want je kan een deal maken. 'Als jij nou even stofzuigt, ja ik bedoel alle etages!'
Een belegen student denkt vooral na over praktische invullingen voor studiemomenten. Studieplek gezocht. Waar anders is die te vinden dan in de ruimtes waar belegen student een paar maanden terug nog heil en toevlucht zocht en vond (lees: waar werk te vinden bleek aan het aanrecht of achter de strijkplank. Succes verzekerd want daar vind je niemand van je huisgenoten).
Belegen studenten dienen zich te realiseren dat zij eigenlijk hun beurt al hebben gehad. Dat houdt hen op hun plek. Met nederig neergeslagen ogen beloven ze alles in het huishouden op rolletjes te houden. Hoe? Dat weten ze zelf ook niet helemaal... Met de nieuwe visie over mens en studie - nooit te oud om te leren - kunnen de huisgenoten helemaal niets. Aan wie moeten ze nu gaan vragen waar hun kleine wasjes, grote wasjes, laat maar lekker draaien, sokken, mobiel, zwarte shirtje - neehee, niet die, die andere! - fietssleutel of neus en oren liggen?
De waarnemingen bij een verouderingsproces liegen er niet om. Bij kaas gaat het minder snel volgens mij. Maar kaas ligt dan ook rustig op een plank oud te worden. Dat kan je van een vergrijsde student niet zeggen. Dan krijg je een bijzondere soort van wentelteef. Dat luiert maar en voert niks uit. Nee, de belegen student heeft te zorgen voor menulijsten voor de hele week. Stof, was en strijkbeurten worden ingepland en de ramen doen we over drie jaar wel weer eens. Zo moet het lukken. Dan hebben we over een tijdje iets met gerijpt of overjarig. Komt er een stempel op. Gerijpt en klaar voor gebruik. Van de bovenste plank? Het wordt een raadselachtig proces...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten