Wat doe ik toch moeilijk! Was me dat piekeren... De oplossing lag zó belachelijk voor de hand dat ik er geen uitkomst in zag. Maar dat was het dus wel. "Eh.. speaking of?" Dat ellendige nieuwe format, dat maar niet van de grond kwam. En dat me tot op de dag van vandaag nog dwars zat. Totdat ik een heel onverantwoord tussendoortje weg wilde kanen en daar ineens een spiegel in zag. Je zou er bijna een waardebepalend woord aan toe voegen. Iets met een beetje zielig maar dan gevat in vier letters, horizontaal of verticaal, en aan het begin een S. Het was een heel gepuzzel, dat wel.
Tussendoortjes worden het! Die vergelijking met de was. De kook, de bonte, de 'op-de-hand' enzovoorts, hou ik gewoon aan als hoofdregel, als paraplufunctie. Subtitels zijn uitermate geschikt om te suggereren dat je met iets nieuws komt. Zo doen ze dat met de mode ook. En met wasmiddelen. En in de politiek en....
Snacksessies dus. Tenzij het gaat om een wortelshake of handje noten - ongebrand, ongezouten en dus vaak onsmakelijk - absoluut foute boel. Als een tekst niet wil waar ik em heen stuur, staat er ook soms zomaar een bak chips naast mij en geen idee hoe die daar gekomen is, natuurlijk. En daarna komt het schuldgevoel. En ik blijf nu wel mooi bij mezelf, vertel me niet dat ik alleen sta...
Deal: We nemen geen onverantwoorde lekkernijen meer tot ons. Alleen maar letters. Om neer te leggen en om te verorberen. En vergis je alsjeblieft niet. Tussen die van chocola en de mijne ligt een enorme hoop calorieën.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten