Weeksels 3 t/m 8 Juli

Maandag;
En, hoe was het bij Shakespeare?
Uitverkochte voorstelling! Kan ook gauw als je kijkt naar wat er in zo'n piepklein kerkje op een terp gehuisvest kan worden. Met ongeveer vijftig mensen op keukenstoelen was de hele zijkant dicht geplakt waarna het spits werd afgebeten door een klein koortje dat om de vijf minuten opkwam. Men zong op oud-Hollandse wijze van vrijers en zoete slaapjes maar er was iemand die met een stokje tegen een bel tikte zodat we niet in het echie zouden wegsukkelen. Het geheel werd begeleid door een draagbaar draaiorgeltje al weet ik niet of de theaterdichter dit ook zo had gewild. Maar mij past natuurlijk geen commentaar want met de gedachte: "Het is van Shakespeare, dus altijd goed" kan je alle fratsen aan. Eerlijk is eerlijk, als je voor het eerst zo'n schouwspel meemaakt, doet het wat vreemd aan maar we werden meegenomen en opgeslokt.

Dinsdag:
Wat zouden ze later over onze generatie verzinnen voor op de planken? En wie zet al onze kluchten eigenlijk zwart op wit, zijn daar al afspraken over gemaakt? We hebben vandaag min of meer geschiedenis geschreven door een Drents fenomeen over te plaatsen naar het hoge Noorden. Onze tuin brengt ons in verlegenheid want er valt veel onkruid te verdoezelen. Uitgraven en opnieuw beginnen? Weet je wel hoe duur een graafmachien plus personeel is? We dachten zelf eigenlijk aan antiworteldoek en een heleboel stenen om het kwaad letterlijk in de kiem te smoren. Probleem opgelost. Marktplaats was goed voor een enorme lading Drentse keitjes, stuk voor stuk ietsje groter dan de foto toonde. Maar ja, we hadden een kar gehuurd, een paar uren de tijd om daarmee iets te vervoeren, afspraak is afspraak enzovoorts. In concreto: Twee keer heen en weer, twee keer een bijna hernia en genoeg materiaal om een hunebed voor twee personen van te bouwen.

Woensdag:
Hoewel Shakespeare en die hoop keien vooral op heel vroeger duiden maar min of meer per ongeluk op mijn pad waren gekomen, vind ik 'oud' sowieso wel boeiend. Al dateert dat niet van mijn schooltijd want al dat wapengekletter om niks in jaartallen die ik dus ook niet onthouden heb, vond ik verspilde moeite. Onlangs werd deze week bij een interviewbezoek mijn aandacht gewekt door zo'n licht vergeelde prent waarop een monnik onder een boom het evangelie staat te verkondigen. Soms haalde de meester van klas vier (ook heel erg vroeger dus) bij wijze van grote attractie één van de schoolplaten uit de berging en dan tuurde je als klas een uur lang tegen dat stuk geschiedenis aan. 'Ludger predikt evangelie in de Groninger gouwen' luidt het opschrift. Gouwen komt van Hunsingo. Dat was het stuk water en het gebied erom heen dat nu Reitdiep genoemd wordt. "Ze gaan als broodjes over de toonbank tegenwoordig" vertelde een antiquair die er in handelt. "Verder weet ik het ook niet hoor." Maar hoe blijft het verhaal dan nog overeind staan?

Donderdag:
Er is een schone taak voor mij weggelegd blijkbaar. Ik moet alleen de feiten even opduikelen. Ludger, de monnik, past in het rijtje bij Bonifatius en Willibrord die in roerige tijden hun preekwerk deden. Ludger vond felle tegenstanders in de Saksen en om de dood van Bonifatius (vermoord in Dokkum) min of meer te wreken, ging hij aan het werk in Noord-Groningen, lees ik ergens. Een verhaal dat nergens bevestigd wordt, vertelt dat Ludger eens een troep ganzen de les las omdat ze door zijn sermoen heen snaterden. Daarom staat hij ergens op een plaat met een troep van die beesten aan zijn voeten en eentje in zijn  hand. Lijkt me een te sterk verhaal want ganzen luisteren natuurlijk nog slechter dan mensen. In het Gronings academiegebouw van de Rijksuniversiteit wordt door middel van een gedenkraam uitgebeeld hoe Ludger een blinde op verzoek om een teken, geneest van zijn gebrek. Dat wisten we allemaal niet! Maar nu dus wel. Weet je wat, we gaan samen geschiedenis studeren.

Vrijdag:
Shakespeare, hunebedden, monniken. Tijd om terug te keren naar het hier en nu. We vechten al een tijdje niet meer tegen Saksen maar er blijven genoeg vijanden over. Haast en beeldterreur bijvoorbeeld. Die worden over vierhonderd jaar natuurlijk min of meer meewarig in een theaterstuk verwerkt of hebben de mensen dan helemaal geen tijd meer om ergens voor te gaan zitten? Dat was vorige week namelijk al een heel issue:

"Eh.. Duurt dit nog lang?
Hoezo?
Ik heb nog andere plannen.
Ja, &*()**^&R* denk je dat ik hier voor mijn eigen plezier zit? Het was JOUW opdracht!"
...
Waarmee maar weer eens aangegeven is dat geschiedenis en oude dingen best leuk zijn. Omdat je er van die déja vu-momenten van krijgt. Het privilege van auteurs - jahaa, ook van 'would-be-ers' -  is dat alles zwart op wit komt. Opdat we ervan leren. Wie lacht daar? En wat als niemand nog kan nagaan of één en ander wel echt gebeurd is of dat er feiten verdoezeld moeten worden... Dáár zijn nou die hunebedden voor.